آگاهی و عملکرد زنان نسبت به خوددرمانی با دارو براساس مدل اعتقاد بهداشتی

زمینه و هدف : داروی بدون عارضه وجود ندارد و مصرف بی رویه و خودسرانه داروها به عوارض داروها می افزاید. این مطالعه به منظور تعیین آگاهی و عملکرد زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان نسبت به خوددرمانی با دارو براساس مدل اعتقاد بهداشتی انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی مقطعی روی ۳۸۵ نفر از زنان مراجعه کننده به ۱۴ مرکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان در سال ۱۳۸۸ انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها مشتمل بر چهار قسمت (آگاهی، عملکرد و اجزای مختلف مدل اعتقاد بهداشتی) بود. داده ها توسط آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : میانگین نمره آگاهی زنان در زمینه خوددرمانی ۱۳.۸۰+-۸۲.۹۷، میانگین حساسیت درک شده ۱۷.۱۱+-۷۲.۴۸، شدت درک شده ۱۴.۷۳+-۷۱.۶۰، منافع درک شده ۱۷.۱۳+-۶۸.۲۹ و موانع درک شده ۱۹.۶۷+-۶۱.۶۴ تعیین شد. ۸۶ درصد از زنان طی ۶ ماه گذشته حداقل در مورد یک بیماری خوددرمانی کرده بودند که شامل سرماخوردگی ۵۷.۶ درصد (۲۲۳ نفر)، سردرد ۵۳.۷ درصد (۲۰۸ نفر) و کم خونی ۱۳.۲ درصد (۵۱ نفر) بود. عمده ترین علل خوددرمانی نیز تجربه قبلی از بیماری و در دسترس بودن داروها بود. مهم ترین عامل پیشگیری کننده در زمینه خوددرمانی ترس از ابتلاء به عوارض ناشی از مصرف خودسرانه داروها بود. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که می توان از میزان خوددرمانی با دارو از طریق افزایش آگاهی و آموزش اثرات جانبی داروها جلوگیری نمود.