اثر ارتفاع کم پاشنه کفش روی فعالیت عضلات شکم دختران سالم با استفاده از الکترومیوگرافی

زمینه و هدف : کاهش ارتفاع پاشنه کفش ممکن است؛ سبب افزایش میزان فعالیت عضلانی در گروه عضلات ناحیه شکمی شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر ارتفاع کمتر از حد استاندارد پاشنه کفش روی فعالیت عضلات شکم در دختران سالم انجام شد. روش بررسی : این مطالعه شبه تجربی به صورت قبل و بعد روی ۴۸ دختر سالم در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران طی سال ۱۳۸۸ انجام شد. نمونه گیری به صورت غیراحتمالی در دسترس بود. ۲۴ فردی که حداقل شش ماه از کفش هایی با ارتفاع پاشنه کمتر از مقدار ۳.۴ سانتی متر استفاده نموده بودند؛ در گروه اول قرار گرفتند و ۲۴ فرد استفاده کننده از کفش دارای پاشنه استاندارد (۳.۴ سانتی متر) به مدت حداقل شش ماه؛ در گروه دوم قرار گرفتند. در مرحله بعدی از گروه اول خواسته شد تا برای شش ماه از کفش هایی با پاشنه استاندارد و با ارتفاع ۳.۴ سانتی متر استفاده نمایند. بعد از استفاده شش ماهه از کفش هایی با پاشنه استاندارد؛ آنان دوباره مورد آزمون قرار گرفتند. میزان فعالیت عضلانی رکتوس ابدومینوس و مایل خارجی با استفاده از دستگاه Kinsiologic Electromyography اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون های تی زوجی، مستقل و اسمیرونوف کولموگروف تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : میانگین و انحراف معیار فعالیت عضلانی برای گروه اول و گروه دوم در عضله مایل خارجی به ترتیب ۳.۱۵+-۹.۷۲ و ۲.۴۷+-۷.۸۷ میکروولت و در عضله رکتوس ابدومینوس ۳.۵۸+-۱۱.۶۰ و ۳.۴۶+-۹.۸۱ میکروولت تعیین شد. میزان فعالیت عضلات در گروه اول در دو مرحله قبل و بعد از استفاده از کفش دارای پاشنه استاندارد از نظر آماری معنی دار بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از کفش دارای پاشنه کوتاه تر از حد استاندارد، میزان فعالیت عضلات شکمی را افزایش می دهد.