ارزیابی شکستن سنگ های کالیس فوقانی به روش زیردنده ای

زمینه و هدف : روش های بین دنده ای و فوق دنده ای راه معمول برای روش سنگ شکنی کلیه از طریق پوست (PCNL) در سنگ های کالیس فوقانی می باشند؛ ولی منجر به عوارض جانبی در ریه و پلور می شود. این مطالعه به منظور ارزیابی روش سنگ شکنی کلیه از طریق پوست در سنگ های کالیس فوقانی با دستیابی از طریق زیردنده ای انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی ۱۷ بیمار با سنگ های کالیس فوقانی به تعداد ۱ الی ۵ عدد به ابعاد ۱۱الی ۲۷ میلی متر که کاندیدای PCNL در مرکز ارولوژی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی سال های ۸۷-۱۳۸۶ شدند؛ انجام گردید. اولتراسونوگرافی و IVP قبل از عمل انجام شد. همچنین عمل PCNL در وضعیت پرون صورت پذیرفت و راهیابی به داخل کالیس فوقانی از طریق زیردنده ای در حین دم عمیق طول کشیده ایجاد شده توسط بیهوشی دهنده و با راهنمایی فلوروسکوپی انجام شد. سپس با گذاشتن گایدوایر و دیلاتاسیون ۲۸ تا ۳۰ فرنچ، شیت آمپلاتز گذاشته شد و نفروسکوپی انجام گردید. یافته ها : ۱۷ بیمار (۱۲ مرد و ۵ زن) با سنگ های کالیس فوقانی مطالعه شدند. در ۲ بیمار یکی به علت غیرطبیعی بودن و چرخش غیرطبیعی و در دیگری به علت سابقه عمل جراحی و عدم تحرک کلیه با تنفس عمیق؛ امکان دستیابی به کالیس فوقانی از طریق زیردنده ای فراهم نشد و از روش بین دنده ای استفاده گردید. در ۵ بیمار سنگ های کوچک تر از یک سانتی متر با گراسپ خارج شدند. در ۱۰ بیمار بعد از لیتوتریپسی پنوماتیک قطعات سنگ ها خارج گردید. ۱۱ بیمار (۷۳.۳%) عاری از سنگ شدند. ۴ بیمار باقی مانده سنگ بزرگ تر از ۵ میلی متر داشتند که در ۲ بیمار بعد از یک نوبت ESWL برطرف شدند. ۳ بیمار نیازمند دیلاتاسیون گردن کالیس برای تخلیه کامل سنگ ها بودند. هیچ مورد عفونت، خونریزی نیازمند به ترانسفوزیون، هیدروتوراکس, پنوموتوراکس و اختلالات تنفسی در حین و یا پس از عمل دیده نشد. در یک بیمار تجمع مایع در اطراف کلیه با حدود ۵سانتی متر، روز بعد از عمل مشخص گردید که با درمان نگهدارنده و آنتی بیوتیک در طی یک هفته کاهش یافت و پس از سه هفته برطرف شد. نتیجه گیری : سنگ شکنی کلیه از طریق پوست به روش زیردنده ای راه کاری سالم و قابل انجام با عوارض کم است و آن را می توان جایگزین روش فوق دنده ای برای درمان سنگ های کالیس فوقانی نمود.