مقایسه اثر بریس عملکردی با تحمل وزن و بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا در درمان بیماران مبتلا به پارگی تاندون آشیل

زمینه و هدف : روش های متنوع جراحی و غیرجراحی برای درمان پارگی تاندون آشیل استفاده می شود. یکی از روش های درمان غیرجراحی پارگی تاندون آشیل، استفاده از بریس های عملکردی می باشد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر بریس عملکردی با تحمل وزن و بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا بر درمان بیماران مبتلا به پارگی تاندون آشیل انجام گردید. روش بررسی : در این مطالعه شبه تجربی ۱۷ بیمار مبتلا به پارگی تاندون آشیل مراجعه کننده به کلینیک های ارتوپدی فنی شهر تهران در سال ۱۳۸۷ بررسی شدند. ۳ بیمار در طی مطالعه حذف شدند و ۱۴ بیمار باقی مانده به طور تصادفی به دو گروه بریس عملکردی با تحمل وزن و بریس عملکردی بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا تقسیم شدند. مقدار درد، قدرت پلانتار فلکشن و دورسی فلکشن و نیز مدت زمان لازم برای افزایش مقدار دورسی فلکشن بریس و رسیدن به وضعیت نوترال اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۳ و آزمون های تی مستقل، تی زوجی و اسمیرونوف کولموگروف تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : سه نفر از ۱۷ بیمار مطالعه را به پایان نرساندند. در هر گروه تفاوت میزان درد و قدرت دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن در دو مرحله قبل و بعد از مداخله از نظر آماری معنی دار بود (P<۰.۰۵)؛ ولی بین دو گروه تفاوتی در میزان درد، قدرت دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن از نظر آماری وجود نداشت. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که هر دو نوع بریس عملکردی با تحمل وزن و بریس عملکردی بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا به یک میزان در کاهش درد و نیز مدت زمان لازم برای رسیدن مچ به وضعیت نوترال و افزایش قدرت دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن بیماران موثر می باشند.