نماهای بالینی و آسیب شناختی مبتلایان به لیکن پلان در مشهد (۸۶-۱۳۷۶)

زمینه و هدف : لیکن پلان یک بیماری پوستی مزمن با ضایعات پوستی مخاطی التهابی است که شیوع آن ۲-۱درصد می باشد. این مطالعه به منظور توصیف نماهای بالینی و آسیب شناختی مبتلایان به لیکن پلان در مشهد انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی مقطعی اطلاعات مربوط به سن , جنس و نیز مشخصات مربوط به بیماری مانند بافت شناسی، شکل و محل آناتومیک ضایعات با استفاده از پرونده بیماران مبتلا به لیکن پلان مراجعه کننده به بخش پوست و آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی سال های ۸۶-۱۳۷۶ و بازبینی مجدد لام ها استخراج گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۳ و آزمون های آماری t-test ، کای اسکوئر و آزمون های ناپارامتری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : از مجموع ۳۰۹ بیمار ثبت شده؛ ۱۷۷ نفر مرد (۵۷.۳%) و ۱۳۲ نفر زن (۴۲.۷%) بودند. میانگین سنی در مجموع ۱۶.۳+-۴۰.۱ سال (کمترین ۲ سال و بیشترین ۸۵ سال) بود. پلاک و پاپول به ترتیب با ۱۳۶ مورد (۴۴%) و ۱۲۹ مورد (۴۱.۷%) شایع ترین نمای بالینی بودند. ۳۹ مورد (۲۳.۹%) ضایعات هیپرپیگمانته و ۸۳ مورد (۲۶.۹%) ضایعات پوسته دار بودند. طرح های آنولر و خطی به ترتیب در ۱۵ مورد (۴.۹%) و ۹ مورد (۲.۹%) مشاهده گردید. نمای هیستولوژیک کلاسیک و هیپرتروفیک شایع ترین نماهای بافتی را تشکیل دادند. رابطه آماری بین انواع هیستوپاتولوژیک ضایعه با جنس و سن وجود نداشت. محل آناتومیک با بافت شناسی ضایعات ارتباط معنی داری را نشان داد (P<۰.۰۰۱). نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که فراوانی لیکن پلان در نواحی تناسلی و مخاطی نسبت به مطالعات انجام شده در نقاط دیگر دنیا و همچنین سایر مناطق کشور کمتر می باشد.