مطالعه هیستوشیمیایی موکوپلی ساکاریدهای سلولی و ارتباط آن با تمایز تومور در کارسینوم مری و معده

زمینه و هدف : ترکیبات قندی سطح سلول و ماتریکس سلول، دارای نقش با اهمیتی در تنظیم میان کنش های سلول - سلول و سلول - ماتریکس هستند. تغییر قندهای سلولی، یکی از مهم ترین وقایع مولکولی است که در طی فرآیند بدخیمی بافت ها ایجاد می شود. این مطالعه به منظور بررسی هیستوشیمیایی موکوپلی ساکاریدهای سلولی و ارتباط آن با تمایز تومور در کارسینومای مری و معده انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه آزمایشگاهی نمونه های بافتی ۸۰ بیمار شامل ۴۰ بیمار با اسکوآموس سل کارسینومای مری (SCC) و ۴۰بیمار با آدنوکارسینومای معده با تمایزهای مختلف تومور، از بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی سال ۱۳۸۸ انتخاب گردید. نمونه ها با روش آلسین بلو PH ۱ و ۲.۵ برای شناسایی ترکیبات موکوسی سولفاته و کربوکسیله همراه با شاهد مثبت و منفی رنگ آمیزی و بررسی میکروسکوپی شدند. یافته ها : سلول های پوشش طبیعی و کارسینوم مری در تمایزهای مختلف در PH ۱ و ۲.۵ رنگ پذیری منفی داشتند؛ اما سلول های استرومای طبیعی و توموری واکنش مثبت داشتند. سلول های غددی طبیعی و سرطانی معده در PH ۱ منفی؛ ولی سلول های غددی طبیعی در PH۲.۵ مثبت شدند؛ اما سلول های سرطانی در تمایزهای مختلف پاسخ ضعیفی نشان دادند. سلول های استرومای طبیعی و توموری معده در در PH ۱ و ۲.۵ مثبت بودند. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که احتمالا در فرایند سرطانی شدن، تغییر در عملکرد سلول های پوششی مری از نظر ایجاد ترکیبات موکوسی سولفاته و کربوکسیله پدید نمی آید؛ ولی در سلول های غددی معده تغییراتی به صورت کاهش ترشح ترکیبات موکوسی کربوکسیله ایجاد می گردد.