شیوع نفروپاتی دیابتی در بیماران دیابتی نوع دو

زمینه و هدف : دیابت یکی از عوامل مهم در بروز نارسایی کلیه و از مشخصه های این عارضه میکروآلبومینوری است. مکانیسم اصلی بروز میکروآلبومینوری چندان مشخص نیست. این مطالعه به منظور تعیین شیوع نفروپاتی دیابتی با استفاده از سنجش آلبومین ادراری در ۱۰۰ بیمار دیابتی نوع ۲ در بیمارستان سینای تبریز انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ۱۰۰ بیمار دیابتی نوع ۲ مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان سینای تبریز که از تاریخ ۱/۷/۸۳ لغایت ۱/۷/۸۴ مراجعه کرده بودند، از نظر متغیرهای فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، سن، جنس، وزن، قد و نمایه توده بدنی (BMI) در بار اول مراجعه و قندخون ناشتا، HbA۱c ، میزان کراتینین خون، میکروآلبومینوری و میزان حجم و کراتینین ادراری ۳ بار متوالی هر ۲ ماه یک بار، بررسی شدند. بیماران دارای فشارخون بالای کنترل نشده، عفونت ادراری، نارسایی قلبی و هیپرلیپیدمی از مطالعه خارج شدند. یافته ها : شیوع نفروپاتی دیابتی ۳۶درصد تعیین شد. همچنین درکل ۳درصد بیماران دچار ماکروآلبومینوری بودند. از نظر سنی و جنسی و متغیرهای فشارخون سیستولیک و دیاستولیک و کراتینین بین دو گروه دارای نفروپاتی و عدم نفروپاتی مقایسه گردید که تفاوت آشکاری در این دو گروه وجود نداشت. از نظرBMI بین دو جنس تفاوت آماری معنی دار وجود داشت و زنان چاق تر از مردان بودند (P<۰.۰۵). میانگین مدت ابتلا به دیابت در گروه مبتلا به نفروپاتی دیابتی ۱/۸±۴/۱۲ سال و در بیماران با عدم ابتلا به نفروپاتی ۵/۵±۱/۹ سال بود که اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده شد (P<۰.۰۵). اختلاف معنی داری در مقایسه بین دو گروه از نظر HbA۱c و میزان FBS در طی سه بار اندازه گیری متوالی به دست نیامد. همچنین اختلاف معنی داری بین دو گروه در مورد مصرف داروهای کنترل کننده قندخون دیده نشد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که نفروپاتی در این مطالعه در مقایسه با سایر مطالعات از شیوع بالاتری برخوردار است. اگرچه تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه نفروپاتی و فاقد نفروپاتی از نظر افزایش مقادیر قندخون ناشتا، HbA۱c و پرفشاری خون وجود نداشت.