مقایسه نتایج روش جراحی هیدروسل به روش بسته و روش استاندارد اکسیزیونال به صورت هیدروسلکتومی

زمینه و هدف : هیدروسل تجمع مایع در فضای بین دو لایه تونیکاواژینالیس اطراف بیضه می باشد و به دو نوع ارتباطی و غیرارتباطی تقسیم می شود. روش های مختلفی برای درمان هیدروسل غیرارتباطی در بالغین ذکر شده است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج و عوارض روش جدید هیدروسلکتومی بسته و مقایسه آن با روش های هیدروسلکتومی اکسیزیونال بود. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تمام بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای امام رضا (ع) و قائم (عج) مشهد در فاصله سال های ۸۵-۱۳۸۳ به منظور جراحی هیدروسل غیرارتباطی، به دو گروه تقسیم شدند. بیماران بالغی که هیدروسل غیرارتباطی ساده بدون آسیب شناسی زمینه ای داشتند و راضی به عمل با روش جدید بودند، وارد مطالعه شدند. در گروه اول (۲۳ بیمار) با ۲۴ مورد هیدروسل تحت هیدروسلکتومی بسته با استفاده از کاتتر (شنت) که بین زیر جلد اسکروتوم و ساک هیدروسل قرار داده می شد، قرار گرفتند. در گروه دوم (۲۹ بیمار) با ۲۹ مورد هیدروسل تحت هیدروسلکتومی اکسیزیونال قرار گرفتند. نتایج عمل شامل میزان بهبودی، عود و عوارضی مانند عفونت، درد پس از عمل، ادم، هماتوم و آتروفی بیضه در دو گروه مقایسه شد. یافته ها : در گروه یک ، ۱۳ مورد (۶۲درصد) بهبودی و ۸ مورد (۳۸درصد) عود (شکست درمان) مشاهده شد و در گروه دوم ۲۲ مورد (۶/۹۵درصد) بهبودی و یک مورد (۴/۴درصد) عود وجود داشت. درد پس از عمل در گروه یک در ۹ بیمار (۹/۴۲درصد) کم، در ۱۱ بیمار (۴/۵۲درصد) متوسط و در یک بیمار (۷/۴درصد) زیاد بود و در گروه دوم درد در همه بیماران (۱۰۰درصد) زیاد و مستلزم آنالژزیک تزریقی (مخدر) بود. در گروه یک، ادم پس از عمل در ۵ بیمار (۸/۲۳ درصد) و در گروه دوم در تمام بیماران (۱۰۰درصد) وجود داشت. هماتوم در ۲ بیمار (۷/۸درصد) گروه دوم ایجاد شد، ولی در هیچ یک از بیماران گروه یک مشاهده نگردید. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که هر چند میزان عود هیدروسلکتومی بسته بیشتر از باز بود، اما عوارض کمتری داشت. می توان این عمل را در بیماران پرخطری که انجام هیدروسلکتومی اکسیزیونال در آنها مقدور نیست، به عنوان روش انتخابی در نظر گرفت.