اثر دیکلوفناک بر تکثیر و تمایز سلول های PC۱۲ در محیط کشت

زمینه و هدف : دیکلوفناک از گروه داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است که برای کاهش درد و التهاب تجویز می شود. اطلاعات اندکی در مورد اثر دیکلوفناک بر سلول های عصبی موجود است. این مطالعه به منظور بررسی اثرات دیکلوفناک سدیم بر تکثیر و تمایز سلول های PC۱۲ در محیط کشت انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی در سال ۱۳۸۳ در مرکز تحقیقات علوم اعصاب کرمان انجام شد. تکثیر سلول در دو محیط کشت بدون سرم Neurobasal تکمیل شده با مکمل B۲۷ و محیط کشت DMEM/F۱۲ دارای ۱۰درصد FBS با روش XTT-assay سنجش شد. تمایز سلولی القاء شده به وسیله عامل رشد عصب (NGF) با اندازه گیری طول نوریت های سلول بررسی شد. یافته ها : سمیت دارو در محیط کشت Neurobasal تکمیل شده با مکمل B۲۷ در رقت های بالاتر از ۳۱۰ میکرومول مشاهده شد. سمیت در محیط کشت DMEM/F۱۲ افزایش یافت، به ترتیبی که در رقت های ۱۵۵ و ۳۱۰ میکرومول رشد سلول ۴۰ و ۸۵ درصد کاهش یافت (۰۵/۰P<). ژنریک های مختلف دارو سمیت برابری بر سلول های PC۱۲ اعمال کردند. تمایز سلول PC۱۲ القاء شده با NGF در رقت های توکسیک دارو نیز کاهش یا افزایش نیافت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه دلیل سمیت دیکلوفناک بر سلول های عصبی را از طریق تداخل در رشد سلولی و نه تمایز سلولی معرفی می کند. تفاوت سمیت سلولی دیکلوفناک در دو محیط کشت، با توجه به این که مکمل B۲۷ دارای چندین ترکیب آنتی اکسیدان است، استرس اکسیداتیو را به عنوان یکی از مکانیسم های سمیت دارو پیشنهاد می کند.