مقایسه اثر داروهای پروپوفول و دگزامتازون با متوکلوپرامید همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد از بیهوشی عمومی

زمینه و هدف : یکی از شایع ترین و ناخوشایندترین عوارض بعد از بیهوشی، تهوع و استفراغ است که باعث اسپاسم، هیپوکسی و آسپیراسیون ریوی می شود. پروپوفول و متوکلوپرامید دو داروی قابل دسترس می باشند که تجویز هر کدام می تواند؛ به نوعی در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل موثر باشد. از طرفی تجویز دگزامتازون همراه با داروهای یاد شده تاثیر به سزایی در کاهش تهوع و استفراغ دارد. این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر داروهای متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون در جلوگیری از ایجاد تهوع و استفراغ بعد از اتمام بیهوشی عمومی انجام گرفت.   روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی ۱۰۰ بیمار ASAI و ASAII در محدوده سنی ۶۰-۱۶ سال که طی سال های ۸۵-۱۳۸۴ برای عمل جراحی انتخابی ارتوپدی اندام ها تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته بودند؛ به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به تمامی بیماران داروهای پره مدیکاسیون، اینداکشن و بیهوشی یکسان داده شد. به گروه اول (۴۸ نفر) متوکلوپرامید (mg۱۰) به همراه دگزامتازون (mg۸) و به گروه دوم (۵۲ نفر) پروپوفول (mg۲۰) با دگزامتازون (mg۸) داخل وریدی ۵ دقیقه قبل از اتمام عمل جراحی تزریق گردید و تا ۴ ساعت بعد از عمل شیوع تهوع و استفراغ در هر گروه ثبت شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های تی استودنت، کای اسکوئر و تست دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها : میزان تهوع در گروه اول ۴/۳۵درصد و در گروه دوم ۵/۱۱درصد به دست آمد (P<۰.۰۵). همچنین شیوع استفراغ در گروه اول ۷/۲۷ درصد و در گروه دوم ۷/۷ درصد بود (P<۰.۰۵).   نتیجه گیری:  این مطالعه نشان داد که پروپوفول همراه با دگزامتازون باعث کاهش معنی دار تهوع و استفراغ در بیماران بعد از بیهوشی عمومی در مقایسه با متوکلوپرامید همراه دگزامتازون می گردد.