بررسی ادبیات شکوائیه عرفانی ایرانی در دوران صفویه
محل انتشار: مجله عرفانیات در ادب فارسی، دوره: 9، شماره: 37
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 75
فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-9-37_005
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
ادبیات غنایی گسترده ترین بخش آثار ادبی را در بر می گیرد و گونه های متعددی را در خود جای داده است یکی از این گونه ها (شکواییه) است تمایل به شکواییه در هر انسانی به صورت غریزی وجود دارد و از نظر عرفا چون باارزش ترین علم عرفان است معلوم عرفان کاملترین وجود یعنی ذات مقدس احدیت است که منبع همه هستی ها و سرچشمه تمام کمالات و اصل و اساس همه جمال ها و جلال ها و عظمت هاست. از آنجا که وصول به این معلوم را تنها با استدلال ممکن نمی دانند دل را یگانه رهنورد بادیه و تنها سلوک اطمینان بخش می دانند. لذا موانع در این سلوک را با زبانی عرفانی لب به شکایت می گشایند.
این مقاله کوششی است به روش توصیفی در بیان علل شکواییه های عرفای ایرانی در عصر صفویه. همچنین تحلیل های به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که عملکرد و برخورد عرفای این دوران نسبت به حوادث و رویدادهای اجتماع و تبیین عرفان واقعی برای مردم تا چه میزان بوده است.
کلیدواژه ها:
Motivation ، Intrinsic and Extrinsic ، Mysticism ، Gravamen ، Iranian ، شکواییه ، ادبیات شکوایی ، شکواییه عرفانی ، صفویه
نویسندگان
زهره شعاعی
واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.