جلوه های عرفانی در منظومه عاشقانه « گل و نوروز »

در نگاه اول منظومه های عاشقانه ادب پارسی تنها قصه دلدادگی های عشاقی است که در راه وصال، مراحل سخت و پر فراز و نشیب عشق را پشت سر می گذارند و در این راه دچار حوادث و اتفاقات عجیب و غریب می شوند. اما در این تحقیق نشان داده می شود که با جستار عمیق در این آثار، به این نتیجه می رسیم که این منظومه های بلند عاشقانه صرفا عشقی نیستند، بلکه سرشار از حقایق سودمند معرفتی و عرفانی اند و می توان در اعماق محتویات ابیات، اصول ثابت عرفانی را مشاهده کرد. در این مقاله سعی شده است برخی از جلوه های عرفانی در قالب اصطلاحات همچون: تواضع، کشف، دل، فنا و بقا ... در منظومه عاشقانه " گل و نوروز " مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد.