بررسی معنای اصطلاحی «الاستبطان» در ادبیات عرفانی
محل انتشار: مجله عرفانیات در ادب فارسی، دوره: 4، شماره: 16
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 83
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-4-16_006
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
در این پژوهش تلاش شده است تا ضمن تفکیک نظرات گوناگون پیرامون معنای لغوی و اصطلاحی مدخل «استبطان»، به جایگاه علمی و اصطلاحی معنای آن در زمینه ادبیات عرفانی و قرآنی پرداخته شود. در این جستار نشان داده شده است که معنای مفهومی و اصطلاحی «استبطان» در حقیقت به معنای «دیدن ماهیت ذات اشیاء» و یا مسئله «بینندگی و دیدن ماهیت الاشیاء» است و از جایگاه ارزندهای در ادبیات عرفانی برخوردار است؛ به ویژه آنکه برخی از فیلسوفان غرب درباره آن به ابهام افتاده، و به طور کلی با بیان نظراتشان، منکر شناخت و ماهیت ذات اشیاء جهان پیرامون خود شدهاند؛ بنابراین سه محور اساسی این پژوهش، عبارت اند از:
بررسی معنای لغوی و اصطلاحی مدخل «استبطان» و تفکیک نظرات پیرامون آن.
جایگاه کاربردی معنای مفهومی و اصطلاحی واژهی «استبطان» در میان برخی از شواهد ادبی و عرفانی و قرآنی.
تحلیل و بررسی معنای اصطلاحی مدخل «استبطان» از منظر ادبیات عرفان اسلامی.
کلیدواژه ها:
Alstebtan ، Internalization ، the identity of things ، mystical literature ، استبطان ، باطن ، درون نگری ، بینندگی ، ماهیت اشیاء ، ادبیات عرفانی.
نویسندگان