خلق تصاویر متعدد از یک موتیو در شعر قدسی مشهدی و مقایسه بسامد موتیوهای مشترک در شعر وی و صائب تبریزی

شعر قدسی نمونه شاخص سبک هندی است که اغلب ویژگی­های سبک هندی را دارا     می­­باشد. اگرچه ویژگی­هایی مانند ترکیب­سازی، تصاویر پارادوکسی، حسامیزی، وابسته­های عددی و... در شعرش بسامد بالایی ندارند، اما دو ویژگی اصلی مضمون سازی و اسلوب معادله که بنیان سبک هندی بر آن استواراست، در شعر او بسیار چشمگیر است و همین امر موجب شده است تا شعر او نمونه بارز این سبک باشد. شبکه تصویرها (موتیو) نیز به عنوان یکی دیگر از ویژگی­های سبک هندی در شعر قدسی جلوه نموده است. «موتیو» عبارت است از آنچه مرکز تصویر و شبکه تداعی در شعر باشد، مانند شمع و پروانه که شاعر برپایه آن­ها، به مضمون آفرینی و تصویر سازی اهتمام می ورزد. در این مقاله، سعی شده تا با توجه و اشاره به مختصات سبک هندی، به مولفه شبکه تصویرها (موتیو) و تصویرآفرینی آن­ها براساس سه موتیو حباب، شمع و غنچه در شعر قدسی مشهدی پرداخته شود تا هنر شاعری این شاعر برجسته از این منظر مورد شناخت قرارگیرد.