شناسایی عوامل موثر و پیامدهای رفتارهای غیردانشگاهی در میان استادان دانشگاه

زمینه: وجود انتظارات خاص از دانشگاهیان به دلیل دارا بودن وظایف و ماموریت های حساس و ویژه در جوامع، تاثیر گذاری رفتارهای آنها را دوچندان می کند. از این رو بروز رفتارهای غیردانشگاهی در میان آنها علاوه بر تاثیر مستقیم بر تجربیات تحصیلی، کیفیت یادگیری و ادراکات دانشجویان از دانشگاه، می تواند تاثیرات غیرمستقیم گسترده ای نیز در سایر حوزه های جامعه داشته و اعتبار و وجهه دانشگاه را به مخاطره اندازد. با توجه به اهمیت این موضوع، در این مقاله ضمن بررسی دیدگاه های استادان نسبت به رفتارهای غیردانشگاهی، علل بروز این رفتارها و پیامدهای آن بررسی شده است.   روش کار: در این مقاله، با توجه به ماهیت پژوهش، از روش تحلیل تم و برای جمع آوری داده ها از مصاحبه استفاده شده است. همچنین برای نمونه گیری ، روش گلوله برفی مورد استفاده قرار گرفته است.   یافته ها: پس از بررسی ادبیات تحقیق و مصاحبه با ۳۲ نفر از استادان یا خبرگان آگاه، ۷ عامل به عنوان مهم ترین علل بروز رفتار غیردانشگاهی در دانشگاه های ایران شناسایی شد که عبارت انداز؛ ساختار نامتناسب دانشگاهی خصوصا نظام ارزیابی و ارتقاء اساتید ، مشکلات مالی و عدم امنیت شغلی، عدم استقلال دانشگاه و عدم مشارکت در امور جامعه، عدم وجود هویت مشخص دانشگاهی ، عدم آشنایی با رفتارهای غیردانشگاهی و دانشگاهی، ضعف شخصیت و مسائل اعتقادی و فرهنگی. همچنین با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت تاثیر پیامدهای رفتار غیردانشگاهی در سه سطح فردی، دانشگاهی و کلان(جامعه) قابل بررسی است.   نتیجه گیری: بدون شک علمی شدن فرهنگ دانشگاهی، تعریف و شفاف سازی هویت دانشگاهی برای استادان و دانشجویان، اصلاح نظام ارزیابی و ارتقاء استادان، ارزش قائل شدن برای شئونات اخلاقی، اصلاح نحوه جامعه پذیری دانشجویان، تلفیق معیارهای فرهنگی-اخلاقی و علمی-آموزشی و بازپردازی چهره های اخلاقی تاریخ حوزه و دانشگاه، می تواند راه گشای اصلاح وضع موجود دانشگاه ها باشد