مقایسه الگوهای انشا نویسی در دانش اموزان پسر نارساخوان و نارسانویس پایه های چهارم و پنجم ابتدایی با دانش آموزان عادی شهر تهران در سال تحصیلی ۸۱-۸۰

هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه الگوهای انشانویسی در دانش آموزان نارساخوان و نارسانویس پایه های چهارم و پنجم دوره ابتدایی با دانش آموزان عادی شهر تهران در سال تحصیلی ۸۱-۸۰ بود. برای این منظور با استفاده از نمونه گیری در دسترس، در پایه های چهارم و پنجم و در هر پایه، ۲۰ دانش آموز نارساخوان و نارسانویس که در مرکز اختلالات یادگیری یوسف آباد مورد تشخیص قرار گرفته بودند، انتخاب شدند.  برای انتخاب گروه مقایسه از طریق نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای در پایه های چهارم و پنجم از هر پایه ۲۰ دانش آموز پسر انتخاب شد و گروهها از نظر خصوصیاتی همچون هوش و سن همتا شدند. ابزار این پژوهش را سه موضوع انشا تشکیل می داد با این عناوین: ۱) انشایی درباره معلم خود بنویسید، ۲) انشایی درباره خودتان بنویسید و ۳) از کدام برنامه تلویزیونی خوشتان می آید، انشایی درباره آن بنویسید که این سه موضوع با توجه به سطح رشدی دانش آموزان انتخاب شدند. برای اینکه امکان کمک والدین به دانش آموز در نوشتن انشا کنترل گردد، از هر دانش آموز در سه جلسه مختلف در اتاق مشاوره مدرسه انشاها گرفته شد. سپس انشاهای گرفته شده از نظر خصوصیاتی همچون میانگین طول جملات، میانگین جملات، تعداد جملات ناتمام و جملات ساده و همچنین از نظر ویژگی های دستوری در دوازده حوزه و خصوصیات املایی در ده مورد با استفاده از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس و توکی مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد که عمده ترین خصوصیات انشانویسی دانش آموزان نارساخوان و نارسانویس در پایه های چهارم و پنجم ابتدایی مربوط به مشکلات دستوری و ناتوانی در سازمان دهی متن نوشتاری، کوتاهی جملات و متن، فقدان محتوای غنی در متن، جملات ناتمام و استفاده از کلمات محاوره ای است.