رابطه ویژگی های جمعیت شناختی اعضای هیات علمی با کیفیت آموزش و یادگیری در دانشگاه های پیام نور فارس و علوم پزشکی شیراز

مقدمه: در اغلب کشورهای جهان برای هماهنگ ترکردن نظام آموزش عالی و برنامه های دانشگاهی با تحولات جهانی، ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری در اولویت قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه ویژگی های جمعیت شناختی اعضای هیات علمی با کیفیت آموزش و یادگیری از نظر اعضای هیات علمی دانشگاه های پیام نور فارس و علوم پزشکی شیراز انجام شد. روش ها: روش پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه های پیام نور فارس و علوم پزشکی شیراز بودند. برای تعیین حجم نمونه، از فرمول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ای شامل ۴۰ سوالی دارای مقیاس ۵ درجه ای لیکرت بود و داده ها از طریق آزمون های تی گروه های مستقل و تحلیل واریانس بررسی شد. نتایج: بین جنسیت اعضای هیات علمی با کیفیت آموزش و یادگیری تفاوت معناداری وجود نداشت(۵۵۶/۰=, t۵/۰=P) اما بین مرتبه علمی (۵۳۳/۳=, f۰۳/۰=P)، سمت اجرایی (۴۶۱/۲=, t۰۳/۰=P) و سابقه خدمت اعضای هیات علمی (۲۹۴/۵=, f۰۰۹/۰=P) با کیفیت آموزش و یادگیری تفاوت معناداری مشاهده شد. اعضای هیات علمی که فاقد سمت مدیریتی هستند نگرش بهتری نسبت به اعضای هیات علمی دارای سمت به کیفیت آموزش و یادگیری دارند و در مولفه مرتبه علمی نتایج نشان داد که اعضای هیات علمی با مرتبه استادیار و دانشیار نسبت به اعضای هیات علمی با مرتبه علمی مربی و استاد بر کیفیت آموزش و یادگیری تاکید بیش تری می کنند. نتایج تحقیق همچنین نشان داد که اعضای هیات علمی دارای سابقه خدمت بین۸ تا ۱۴ سال دارای بیش ترین میانگین در زمینه کیفیت در آموزش و یادگیری هستند. نتیجه گیری: از آنجا که تاکنون نتایج قانع کننده ای در زمینه رابطه ویژگی های جمعیت شناختی اعضای هیات علمی با کیفیت آموزش و یادگیری به دست نیامده است، لذا پیشنهاد می گردد مطالعات بیش تری در این زمینه انجام پذیرد.