همسانی درونی و تحلیل عاملی تاییدی مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون در دانشجویان دختر پرستاری

مقدمه: مقدمه: تاب آوری به عنوان ظرفیت حفظ نسبتا پایدار بهزیستی روانشناختی و استعداد ایجاد تجارب و هیجان های مثبت در شرایط تنیدگی زا و طاقت فرسا تعریف می شود. پژوهش حاضر با هدف دستیابی به همسانی درونی و تحلیل عاملی تاییدی مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون در دانشجویان دختر پرستاری اجرا شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی از نوع روان سنجی ابزار، ۵۰۰ دانشجوی دختر پرستاری مقطع کارشناسی از دانشگاه های دولتی علوم پزشکی کرمانشاه و همدان در سال ۱۳۹۳ به شیوه تصادفی انتخاب شدند؛ شرکت کنندگان در پژوهش مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون (CD-RISC)، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری، خودکارآمدی عمومی شوارتز و جروسلم (GSE-۱۰) و مقیاس رضایت از زندگی داینر و همکاران (SWLS) را تکمیل نمودند. جهت محاسبه پایایی، از روش همسانی درونی (آلفای کرونباخ و دونیمه سازی اسپیرمن- براون)و برای دستیابی به روایی هم زمان، همبستگی میان نمرات خودکارآمدی، پرخاشگری و رضایت از زندگی با تاب آوری در نظر گرفته شد. همچنین جهت مشخص شدن روایی سازه ازروش تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. پردازش داده ها با سطح اطمینان ۹۵/۰ به کمک نرم افزارهای آماری LISREL-۸.۵ و SPSS صورت گرفت. نتایج: نتایج ضرایب همبستگی روایی هم زمان حاکی از همبستگی منفی و معنادار تاب آوری و پرخاشگری و همبستگی مثبت و معنادار با خودکارآمدی و رضایت از زندگی بود. مقدار آلفای کرونباخ و دونیمه سازی اسپیرمن-برون به ترتیب برابر با ۶۶۹/۰ و ۶۶۵/۰ بود. تحلیل عاملی تاییدی در ابتدا نشان داد که از میان ۱۰ گویه مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون، گویه های ۵ و ۸ از بارعاملی پایینی برخوردارند، بنابراین، حذف شدند. پس از این اصلاح، شاخص های مدل ساختارعاملی تک بعدی به خوبی برازش شدند. نتیجه گیری: با عنایت به نقش تعدیل کنندگی تاب آوری در مشاغل استرس زا و طاقت فرسا مانند پرستاری و فقدان ابزارهای مناسب با محدودیت در سوالات برای سنجش آن، این مقیاس می تواند با اهداف پژوهشی و گزینش دانشجویان در جامعه هدف مورد استفاده قرارگیرد.