ارائه الگوی علی کیفیت محیط دانشگاه، تسهیم دانش و عملکرد تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه شیراز

مقدمه: محیط دانشگاه به عنوان محیط فکری و اخلاقی با ایجاد و انتشار دانش موجب افزایش انگیزه و تقویت تعاملات سازنده دانشجویان می گردد و بر بروز و ظهور استعدادهای درخشان شخصیت انسانی تاثیر می گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین کیفیت محیط دانشگاه، تسهیم دانش و عملکرد تحصیلی دانشجویان است. روش ها: این پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال تحصیلی ۹۲- ۹۳ است. نمونه ای با حجم ۱۷۵ نفر بر اساس روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. ابزارهای این پژوهش، پرسشنامه ارتباطات دانشگاه و دانشکده و مقیاس رفتار تسهیم دانش با اقتباس از پژوهش ون دن هوف و دی رایدر نقل از سلیمی بود که پس از محاسبه روایی و پایایی آن ها، بین نمونه ها توزیع و داده ها توسط آزمون رگرسیون چندگانه به روش هم زمان و بر اساس مدل بارون و کنی تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد کیفیت محیط دانشگاه پیش بینی کننده مثبت و معنادار عملکرد تحصیلی دانشجویان است (۰۰۰۱/۰>ρ، ۵۰/۸۳f=). کیفیت محیط دانشگاه ۶۱ درصد از واریانس کل ارائه دانش دانشجویان را پیش بینی می نماید. مولفه های کیفیت محیط دانشگاه اثر معناداری بر دریافت دانش دارند(۰۰۰۱/۰> p، ۳۳/۱۳۴f=). کیفیت محیط دانشگاه ۷۶ درصد از واریانس کل دریافت دانش دانشجویان را پیش بینی می نماید. مولفه های کیفیت محیط دانشگاه و تسهیم دانش اثر معناداری بر عملکرد تحصیلی دانشجویان دارند(۰۰۰۱/۰> p، ۷۶/۷۴f=). همچنین کیفیت محیط دانشگاه به واسطه تسهیم دانش پیش بینی کننده مثبت و معنادار عملکرد تحصیلی دانشجویان است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، به منظور بهبود و ارتقای کیفیت محیط دانشگاه و تسهیم دانش دانشجویان پیشنهاد می گردد ارتقای کیفیت محیط دانشگاه در راستای هدف مداری، توسعه روابط علمی و اخلاقی اعضا، حفظ احترام به دانشجویان و افزایش امکانات فیزیکی دانشگاه، جلب مشارکت دانشجویان در تسهیم و به اشتراک گذاری دانش انجام گردد.