نقش برخی از عوامل زمینه ای در آشنایی و به کارگیری فناوری اطلاعات توسط اعضای هیات علمی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: یکی از موضوعات مطرح در آموزش امروزی تلفیق تکنولوژی های جدید با آموزش است که در این میان در دهه های اخیر فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) بیش از بقیه تکنولوژی ها در آموزش به کار می رود. هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش برخی از عوامل زمینه ای در آشنایی و به کارگیری فناوری اطلاعات توسط اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. روش ها: دراین پژوهش توصیفی مقطعی که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد، ۲۳۴ نفر از اعضای هیات علمی به صورت نمونه گیری ساده سهمیه ای وارد مطالعه شدند. ابزار مطالعه، پرسشنامه محقق ساخته برای بررسی میزان استفاده و آشنایی با فاوا بود که روایی محتوای آن توسط ۱۰ نفر از اساتید حوزه آموزش تایید شد و پایایی آن بر اساس الفا کرونباخ ۸۵/۰ به دست آمد. پس از جمع آوری اطلاعات با کمک آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل داده ها انجام شد. نتایج: یافته های حاصل از اطلاعات ۲۰۱ پرسشنامه ها تکمیل شده نشان داد، میانگین نمره خود ارزیابی آشنایی با کامپیوتر از مجموع ۵ نمره ۱۵/۱±۹۸/۳ و آشنایی با اینترنت ۷۱/۰±۹۸/۲ بود. آشنایی با کامپیوتر مردها، بیش تر از زنان، استادیارها بیش از دیگر مرتبه های علمی و مقطع سنی کم تر از ۳۵ سال نیز بیش از بقیه بود و این اختلاف ها معنادار بود(۰۵/۰p<). در بررسی رابطه آشنایی و به کارگیری کامپیوتر و اینترنت با سابقه تدریس همبستگی منفی و معنادارمشاهده شد(۰۵/۰p<). ۲/۶۲% اساتید سه الی چهار ساعت و بیش تر از چهارساعت از کامپیوتر استفاده می کردند. میزان به کارگیری کامپیوتر در سن کم تر از ۳۵ سال بیش از بقیه و در بین گروه های بالینی و غیر بالینی نیز اختلاف معنادار بود(۰۵/۰ p<). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش میزان آشنایی و به کارگیری فاوا در بین همه گروه های اعضای هیات علمی کم تر از حد انتظار و در عین حال یکسان نبوده و با افزایش سن و بالینی بودن هیات علمی، میزان به کارگیری فاوا کاهش می یابد و لازم است این متغیرها در برنامه های توانمندسازی اساتید در نظر گرفته شود.