ارتباط هوش معنوی با شادکامی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم

مقدمه: هوش معنوی به عنوان زیربنای باورهای فرد نقش اساسی در زمینه های گوناگون زندگی انسان به ویژه تامین و ارتقای سلامت روانی دارد. از طرفی نقش شادی در بهداشت روانی، سلامت جسمانی، و مشارکت اجتماعی کارآمد، بسیار مهم شمرده می شود. هدف این پژوهش، تعیین رابطه ی بین هوش معنوی با شادکامی و پیشرفت تحصیلی است. روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی ۳۵۳ دانشجوی رشته های پرستاری، مامایی و پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال ۹۱-۹۰ به روش نمونه گیری سرشماری شرکت کردند. پرسشنامه های مورد استفاده شامل: پرسشنامه ی هوش معنوی علی بدیع و شادکامی آکسفورد بود. داده ها با استفاده از آزمون های تی، آنالیز واریانس و آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره کل پرسشنامه هوش معنوی ۸۳/۱۸±۹۳/۱۵۲ (از حداکثر ۲۱۰) و میانگین نمره شادکامی ۱۲/۱۶±۳۳/۴۸ (ازحداکثر ۸۷) بود. رابطه مستقیم و معنادار متوسطی بین این دو نمره وجود داشت (۰۰۰۱/۰p= و ۶/۰r=). بین میانگین هوش معنوی و پیشرفت تحصیلی نیز رابطه مثبت معنادار بسیار ضعیفی بود (۰۴۱/۰p= و ۱۲/۰r=). میانگین نمره شادکامی با پیشرفت تحصیلی رابطه ی معناداری نداشت (۰۵/۰p>). میانگین هوش معنوی در زنان (۴۵/۱۹±۳۲/۱۵۴) و در مردان (۱۱/۱۷±۷۴/۱۴۹) تفاوت آماری معناداری داشت (۰۴۸/۰=P و ۹۹/۱=t). میانگین نمره شادکامی در بین رشته های مورد بررسی (۰۲۰/.=p و ۹۴/۳=F) و افراد با وضعیت اقتصادی مختلف، متفاوت(۰۰۸/.=p و ۹۸/۳=F) بود. هم چنین میانگین نمره هوش معنوی نیز در رشته های مختلف (۰۲۷/.=p و ۶۵/۳F=) و وضعیت اقتصادی مختلف تفاوت معناداری (۰۰۷/.=p و ۱۵/۴F=) داشت. نتیجه گیری: هوش معنوی بالاتر با شادکامی بیشتر و پیشرفت تحصیلی دانشجویان همراه بود. به نظر می رسد ارتقای هوش معنوی باعث داشتن یک روحیه شاد و پیشرفت تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی و در نتیجه بهبود کیفیت مراقبت از بیمارانشان می شود.