سلامت روان و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی

مقدمه: دانشجویان پرستاری و مامایی به دلیل مواجهه با محیطی پر تنش و وجود عوامل تنش زا در تجارب آموزشی و بالینی، در معرض آسیب های روانی بالایی قرار دارند که می تواند سلامت روان آنها را تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به تاثیر سلامت روان بر عملکرد فرد، مطالعه حاضر با هدف بررسی سلامت روان دانشجویان پرستاری و مامایی دانشکده پرستاری و مامایی تبریز و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی آنها انجام گرفت. روش ها: در یک مطالعه توصیفی– تحلیلی٬ ۲۵۱ نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی (کل جامعه پژوهش) انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامهGHQ-۲۸ بود. معدل پایان ترم دریافت شده از اداره آموزش (معدل دیپلم برای دانشجویان ترم یک) به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی آنان در نظر گرفته شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون تی، آنالیز واریانس و آزمون همبستگی)انجام گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد میانگین نمره سلامت روان دانشجویان شرکت کننده در مطالعه ۰۲/۱۱±۷۰/۲۵ بود. بیش ترین میانگین مربوط به اختلال در بعد عملکرد اجتماعی با میانگین و انحراف معیار ۹/۲±۸۴/۱۱ و کم ترین میانگین مربوط به بعد افسردگی ۸۳/۳±۰۵/۳ بوده است. هم چنین بین میانگین نمرات پرسشنامه سلامت روان دانشجویان و پیشرفت تحصیلی دانشجویان ارتباط معنادار و معکوس (۲۲۹/۰=R، ۰۰۱/۰p>) وجود داشت. به این معنی که با افزایش سلامت روان (نمره کلی پایین درآزمون) معدل دانشجویان (به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی) افزایش می یابد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش که ارتباط معناداری بین سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مورد مطالعه وجود داشت، لازم است مسائل روانی دانشجویان مذکور بررسی بیش تر شود و مراکز مشاوره روانی برای آنان فعال شود.