اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر رفتار شهروندی سازمانی پرستاران

مقدمه: فقدان مهارت های ارتباطی کارکنان به کاهش رفتارهای شهروندی سازمانی آنها می انجامد، بنابراین افزایش مهارت های ارتباطی این افراد ضرورت دارد. هدف این تحقیق تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر رفتار شهروندی سازمانی پرستاران است. روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، جامعه آماری کلیه پرستاران بیمارستان کاشانی اصفهان سال ۱۳۸۸ (۱۵۸ پرستار زن و مرد در ۱۲ بخش) بود که از میان آنها ۲۰ پرستار برای شرکت در گروه و همچنین ۲۰ پرستار برای شرکت در گروه کنترل به عنوان نمونه آماری و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شدند. مداخله انجام شده ۸ جلسه آموزش مهارت های ارتباطی برای گروه مداخله در طی یک ماه بود. برای ارزیابی رفتار شهروندی سازمانی هر دو گروه، قبل و بعد از مداخله آموزشی (۸ جلسه آموزش مهارت های ارتباطی) از پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی (ضریب پایایی آلفا کرونباخ=۷۴/۰) استفاده شد. تحلیل در سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی و تحلیل کوواریانس) انجام شد. نتایج: با تعدیل تاثیر نمرات پیش آزمون، میانگین نمرات رفتار شهروندی سازمانی پرستاران گروه تجربی یک ماه پس از مداخله (۵۷/۳±۴۵/۶۶)، نسبت به قبل از مداخله (۳۴/۴±۸۵/۶۲) تفاوت آماری معناداری داشت (۰۱/۰p<). بر اساس آنالیز کوواریانس، قبل از مداخله میزان تاثیر رفتار شهروندی سازمانی پرستاران ۳۶۴/۰ بود، در حالی که یک ماه پس از مداخله این میزان به ۶۰۷/۰ افزایش یافت (۰۱/۰p<). نتیجه گیری: آموزش مهارت های ارتباطی موجب افزایش رفتار شهروندی سازمانی پرستاران گروه تجربی نسبت به گروه شاهد شده است و این تاثیر یک ماه پس از مداخله، پایدار مانده است. بنابراین طراحی و اجرای استاندارد جلسات آموزش مهارت های ارتباطی و تدریس توسط مدرسین مجرب و متخصص در این زمینه، در عرصه های مختلف پرستاری اعم از آموزش، پژوهش، مدیریت و بالینی پیشنهاد می شود.