رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه های منتخب نظامی

مقدمه: انگیزش و رضایت شغلی اساتید می تواند نقش بسیار اساسی در عملکرد آنها داشته باشد. عدم توجه به رضایت کارکنان یک سازمان، موجب توقف و رکود نسبی و تحلیل و زوال تدریجی آنان خواهد شد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی رضایت شغلی اعضای هیات علمی دو دانشگاه منتخب نظامی شهر تهران در سال ۱۳۸۹ انجام شد. روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی تعداد ۱۵۰ پرسشنامه توزیع شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل ۴۵ گویه با مقیاس ۵ نقطه ای لیکرت بود که قبلا در مطالعه ای مشابه در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تدوین و استفاده شده بود و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آمار توصیفی و استنباطی (t تست و آزمون ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار کسب شده در حیطه های مختلف رضایت شغلی عبارت بودند از: شامل نحوه سرپرستی و ارتباطات ۶۱/۱۰±۵۱/۴۶، ماهیت کار ۳۳/۴±۸۳/۲۳ و، امنیت شغلی ۶۰/۵±۷۶/۲۳ و شرایط فیزیکی و محیط کار ۷۹/۶±۴۳/۲۰، فرصت های ارتقا ۹۳/۵±۲۹/۱۷ و حقوق و مزایا ۳۹/۵±۱۲/۱۵ بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سطح رضایت مندی و حیطه های مختلف، قوی ترین همبستگی مثبت به ترتیب مربوط است به حیطه های: نحوه سرپرستی و ارتباطات، فرصت های ارتقا، امنیت شغلی، شرایط فیزیکی و محیط کار، حقوق و مزایا و ماهیت کار. نتیجه گیری: اعضای هیات علمی از رضایت شغلی نسبتا خوبی برخوردار بودند. با توجه به نتایج به دست آمده چنین به نظر می رسد که توجه به امر سرپرستی و فرصت های ارتقا می تواند شرایط موجود را بهبود بخشد.