تاثیر آموزش گروهی و انفرادی بر پی گیری درمان و میزان بروز عوارض در بیماران مصرف کننده وارفارین بعد از تعویض دریچه قلب

مقدمه: هدف درمان ضد انعقاد خوراکی حفظ سطح خونی دارو برای پیشگیری از بروز وقایع ترومبوتیک، بدون بروز عوارض خونریزی است. احتمال خطر این عوارض بستگی زیادی به پی گیری درمان در خارج از بیمارستان دارد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آموزش گروهی و فردی بر پی گیری درمان و بروز عوارض بیماران بعد از تعویض دریچه قلب طراحی و اجرا شد. روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی از بین افراد بالای ۱۸ سال بستری در مرکز قلب شهید رجایی تهران که تحت عمل جراحی تعویض دریچه قرار گرفته بودند، ۷۶ نفر از بیماران واجد شرایط به طور تصادفی انتخاب شده و بعد از کسب رضایت کتبی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. در گروه مداخله سه جلسه آموزش گروهی به فاصله یک هفته برگزار شد و در گروه شاهد آموزش روتین (انفرادی ) در روز ترخیص داده شد. بعد از گذشت ۶ ماه، نتایج آزمایشات PT،PTT ، INR، تعداد آزمایشات انجام شده، فواصل آزمایش و بروز عوارض در دو گروه مقایسه شد. نتایج: میزان پی گیری درمان در دو گروه ۶ ماه پس از انجام مداخله تفاوت معناداری داشت (۰۳/۰p=). ۲/۸۸ درصد گروه مداخله در مقابل ۳/۶۱ درصد گروه شاهد آزمایشات خود را به طور مرتب انجام دادند (۰۲/۰p=). بررسی نتایج آزمایشات بیانگر تفاوت معنادار در دو گروه بود. در گروه مداخله تنها ۲ مورد (۹/۵ درصد) PTT, INR غیرطبیعی داشتند در حالی که در گروه شاهد ۱/۵۹ درصد یک بار و یا بیشتر نتیجه غیرطبیعی داشتند (۰۰/۰p=). در گروه شاهد سه مورد مرگ (۷/۹ درصد)، ۲ مورد بستری (۵/۶ درصد)، و ۲ مورد ترانسفوزیون خون گزارش شده است در حالی که هیچ یک از موارد فوق در گروه مداخله مشاهده نشده است (۰۲/۰p=). نتیجه گیری: آموزش گروهی منجر به بهبود پی گیری درمان و کاهش بروز عوارض و مرگ و میر بیماران مصرف کننده وارفارین بعد از تعویض دریچه می شود. بنابراین پیشنهاد می شود مدیران پرستاری با ایجاد واحد آموزش به بیمار و اجرای برنامه های آموزش گروهی مدون از مشکلات این بیماران بکاهند و به طور غیر مستقیم هزینه های بیمارستانی و بار اقتصادی و روحی روانی تحمیل شده به بیمار را نیز کم نمایند.