سبک های تدریس اعضای هیات علمی دانشکده های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران

مقدمه: با توجه به اهمیت و نقش سبک های تدریس در میزان یادگیری و رضایت مندی دانشجویان، این مطالعه با هدف بررسی سبک های تدریس اعضای هیات علمی دانشکده های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران به منظور ارتقای آگاهی اساتید از سبک های تدریس و توجه بیشتر به کاربرد سبک تدریس مناسب انجام گرفت. روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، پرسشنامه ترجمه شده و خودایفای سبک تدریس در اختیار تمامی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در نیمسال دوم سال تحصیلی ۸۹-۸۸ قرار داده شد. هر مدرس با توجه به سبک تدریس خود در کلاس درس تئوری، به هر یک از گزینه های پرسشنامه نمره ای بین۱ تا ۴ را داد. پرسشنامه ها با استفاده از روش های آماری توصیفی، آزمون کای دو و دستورالعمل پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: اکثریت اعضای هیات علمی دانشکده های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران، ارائه مفهوم به صورت کاربردی، یادگیری عمقی، پردازش شناختی به صورت اجرایی و فعالیت های مشارکتی را ترجیح می دهند. هیچگونه ارتباط معناداری بین سبک تدریس با دانشکده محل تدریس، سابقه تدریس، و مرتبه علمی به دست نیامد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و ترجیح سبک های خاص تدریس، پیشنهاد می شود به تطابق سبک های تدریس با سبک های یادگیری دانشجویان و یا به عبارتی به تعامل تدریس-یادگیری توجه بیشتری شود.