استرس ناشی از محیط تحصیلی دندانپزشکی و شخصیت فردی در دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان

مقدمه: محیط تحصیلی دندانپزشکی دارای زمینه هایی برای ایجاد استرس می باشد، که این موضوع برای نظام آموزشی زیان آور است. این مطالعه با هدف بررسی استرس درک شده از محیط تحصیلی دندانپزشکی و استرس ناشی از شخصیت فردی توسط دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان انجام شد. روش ها: در این مطالعه مقطعی، نمونه مورد مطالعه در سال ۱۳۸۸ به صورت سرشماری از کل دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان انتخاب شد. برای بررسی سطح استرس درک شده از محیط دندانپزشکی از پرسشنامه تعدیل شده DES (Dental Environment Stress) و برای بررسی استرس ناشی از شخصیت فردی از آزمون چهارم پرسشنامه استرس کودرون استفاده شد. داده ها به وسیله آزمون های ANOVA, ، T-test و post hoc Tukey و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین کلی استرس برابر با ۵۴/۰±۸۹/۱ (بر مبنای حداکثر ۴) محاسبه شد. بیشترین و کمترین میانگین استرس درک شده به ترتیب مربوط به دانشجویان سال سوم ۲۵/۰±۵۳/۲ و سال اول۲۹/۰±۵۴/۱ بود. در بین حیطه های استرس زا بیشترین و کمترین میانگین به ترتیب مربوط به حیطه کار کلینیکی۸۳/۰±۳۹/۲ و عوامل شخصی ۵۳/۰±۰۶/۱ بود. «کامل کردن رکوارمنت بالینی» بیشترین میانگین۰۶/۱±۹۵/۲ را در بین عوامل استرس زا به خود اختصاص داد. در کل تفاوت معناداری از نظر درک استرس محیطی بین دانشجویان دختر و پسر مشاهده نشد (۰۵/۰P<). ۸/۸۴ درصد دانشجویان دارای شخصیت استرسی بودند. همچنین همبستگی بین میانگین کل DES و استرس فردی وجود نداشت (۱۷/۰, r=۵۴/۰p=). نتیجه گیری: استرس در محیط دندانپزشکی، در کل از سطحی متوسط برخوردار است که بیشترین استرس درک شده مربوط به حیطه کار کلینیک است. درصد زیادی از دانشجویان رشته دندانپزشکی از شخصیت استرسی برخوردارند ولی این باعث نمی شود که استرس محیط را نیز بیشتر درک کنند. با توجه به وجود بالاترین سطح استرس در بین دانشجویان سال سوم، توصیه می شود اقدامات خاص برای این دوره حساس از آموزش دندانپزشکی در نظر گرفته شود.