تاثیر آموزش مهارت های بالینی اساسی دوره زنان بر عملکرد دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان

مقدمه: مراکز آموزش مهارت های بالینی در دانشگاه علوم پزشکی با هدف ارتقای توان دانشجویان در زمینه یادگیری مهارت های عملی، محیط مناسبی را برای تمرین در یک محیط شبیه سازی شده و جلوگیری از اشتباهات احتمالی در محیط واقعی به وجود آمده است.هدف از این مطالعه تعیین تاثیر آموزش مهارت های بالینی اساسی دوره زنان بر عملکرد دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بود. روش ها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح یک گروهی قبل و بعد از آموزش است که در اردیبهشت سال ۱۳۸۸ در مرکز مهارت های بالینی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام گرفت. ۲۵ نفر از کارآموزان دانشکده پزشکی جهت کسب مهارت در رابطه با مهارت های بالینی اساسی دوره زنان به مرکز مهارت های بالینی دانشگاه معرفی شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها ۸ چک لیست پژوهشگر ساخته جهت ارزیابی ۸ مهارت بوده است. روایی و پایایی چک لیست تایید شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (t زوج) برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS بهره گرفته شد. نتایج: عملکرد بالینی دانشجویان در مورد مهارت های اساسی در دوره زنان به طور معنادار قبل و بعد از آموزش با آزمون t زوج اختلاف داشت و میانگین مجموع امتیاز مهارت ها در مرحله بعد از آموزش در ۸ مهارت مورد بررسی به طور معناداری افزایش یافته بود. مهارت هایی که قبل از آموزش بیشترین میانگین امتیاز را کسب کرده بودند شامل تهیه نمونه پاپ اسمیر (۴۲/۲±۱۲/۷) و جاگذاری (۵/۸±۲/۴۱IUD ) و کمترین امتیاز مربوط به مهارت های اداره مرحله سوم زایمان (۵۷/۰±۳۳/۱) و معاینه بای مانوئل(۱۸/۰±۸/۱) بود. مهارت هایی که پس از آموزش بیشترین میانگین را کسب کرده بودند شامل جاگذاری (۱۳/۵۲±۱/۲۹IUD ) و تهیه پاپ اسمیر (۰۸/۱±۱۲) بود. نتیجه گیری: میانگین نمرات کارآموزان قبل از آموزش مهارت در انجام اغلب پروسیجرها رضایت بخش نبوده است، اما پس از آموزش به میزان قابل توجهی میانگین امتیازها افزایش یافت. لذا بهره گیری از مرکز آموزش مهارت های بالینی و شیوه های ارزیابی عینی مهارت دانشجویان به ویژه قبل از ورود به محیط واقعی بالین برای رعایت حقوق بیماران و نیاز دانشجویان توصیه می گردد.