ارزیابی درونی برنامه آموزشی دوره دکتری عمومی داروسازی، دانشکده داروسازی و علوم دارویی اصفهان، سال ۱۳۸۸-۱۳۸۷

مقدمه: ارزیابی درونی بخشی از فرایند اعتبارسنجی است که به ارتقای کیفیت آموزش با محوریت مشارکت اعضای خود مجموعه می پردازد. هدف از تحقیق حاضر بررسی وضعیت برنامه آموزشی دوره دکتری داروسازی در دانشکده داروسازی و علوم دارویی اصفهان در سال ۸۸-۸۷ از طریق ارزیابی درونی می باشد. روش ها: در این مطالعه توصیفی و مقطعی ابتدا کمیته ارزیابی درونی دانشکده تشکیل و حوزه ها، نشانگرها، ملاک ها و حدود مطلوبیت آنها تعیین گردید. جمع آوری اطلاعات از طریق چک لیست ها و پرسشنامه های خود ساخته یا قبلی که پایایی و روایی آنها مورد تایید بود و توسط جامعه هدف شامل دانشجویان، اساتید، مدیران و کارشناسان حوزه های ذیربط تکمیل شده بود و همچنین بررسی عینی مستندات انجام پذیرفت. داده ها توسط آزمون های آماری توصیفی تحلیل شد. نتایج: در مجموع از هفت حوزه رسالت و اهداف آموزشی، مدیریت و سازمان دهی، برنامه آموزشی، منابع آموزشی، هیات علمی، دانشجویان و سنجش و ارزشیابی، نمره دانشکده در تمام حوزه ها مطلوب (بیش از ۷۵ درصد امتیاز کل) ارزیابی شد. شاخص های اصلی ضعف در برخی حوزه ها شامل رضایت مندی نسبی اعضای هیات علمی و دانشجویان به ترتیب از شرایط کاری و ارتقای شغلی و کیفیت تدریس، کمبود داروخانه های آموزشی، کمبود هیات علمی در برخی گروه های آموزشی و نبود log book برای دروس کارآموزی بود. نتیجه گیری: مطلوبیت اکثر شاخص ها با توجه به قدمت بیش از نیم قرن دانشکده داروسازی اصفهان و تثبیت ساختار علمی و اکادمیک آن دور از ذهن نیست لیکن با توجه به اینکه تاثیرگذاری شاخص ها در حوزه های مختلف یکسان نیست، نباید ضعف یا مطوبیت نسبی در برخی حوزه ها مغفول بماند.