نگرش دانشجویان مقطع کارشناسی در مورد امتحان جامع مامایی در دانشکده پرستاری مامایی مشهد

مقدمه: امتحان جامع مهم ترین آزمون دانشجویان مامایی بوده و می تواند توانایی های حرفه ای آنان را ارزیابی نماید از آنجایی که این امتحان از دغدغه های عمده دانشجویان در طی دوران تحصیلی شان می باشد، مطالعه ای به منظور تعیین نگرش دانشجویان مقطع کارشناسی در مورد امتحان جامع مامایی در دانشکده پرستاری مامایی مشهد در سال ۱۳۸۷ انجام شد. روش ها: در این پژوهش توصیفی۳۳ نفر از دانشجویان کارشناسی مامایی که در شهریور ماه ۸۷ امتحان پایان دوره خود را گذرانده بودند، به روش نمونه گیری در یک مقطع زمانی مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته صورت گرفت داده های به دست آمده با کمک نرم افزار آماری SPSS و آمار توصیفی، همبستگی پیرسون، آزمون t و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نگرش دانشجویان در مورد امتحان جامع با میانگین و انحراف معیار ۱۲/۱۰±۱۵/۸۰ در سطح مطلوب برآورد گردید، که در این رابطه نقش میزان رعایت اصول اخلاقی و حرفه ای با میانگین ۶۸/۱۸±۶۶/۸۴ در بالاترین سطح و میزان برخورداری از زمان مناسب جهت اداره مراجع ۶۹/۲۱±۰۲/۷۱ در پایین ترین سطح بود. میانگین و انحراف معیار نمره نگرش دانشجویان به امتحان جامع در محیط زایشگاه ۵۱/۱۰±۲۰/۸۲، در درمانگاه زنان ۷۸/۱۱±۳۸/۸۱، درمانگاه مراقبت های قبل از تولد ۹۱/۱۳±۸۲/۸۰ و در بهداشت مادر و کودک ۹۲/۱۶±۵۴/۷۵ از کل نمره ۱۰۰ بود. همچنین بین آگاهی دانشجویان از مفاد و فرم های ارزشیابی مربوط به امتحان جامع با نگرش آنها نسبت به امتحان در اکثر موضوعات ارتباط معنادار آماری وجود داشت. نتیجه گیری: نگرش دانشجویان مامایی نسبت به امتحان جامع در سطح مطلوب بود. لازم است علاوه بر تداوم و ارتقاء برنامه های موجود، در جهت بهبود شرایط امتحان و آماده سازی دانشجویان جهت امتحان جامع از طریق آشنایی آنها با فرآیند ارزشیابی، اقدامات لازم انجام گیرد.