اثر روش یادگیری فعال بر میزان رضایت و ماندگاری اطلاعات دانشجویان دوره ی فیزیوپاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی یزد

مقدمه: آموزش یادگیری فعال، روشی است که در آن دانشجویان در کلاس فعال هستند. این مطالعه به مقایسه میزان ماندگاری اطلاعات و میزان رضایت دانشجویان در روش سخنرانی کلاسیک و روش یادگیری فعال پرداخته است. روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی روی ۴۸ نفر (۲۹ دختر و ۱۹پسر) از دانشجویان پزشکی مقطع فیزیوپاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد که به صورت سرشماری انتخاب شده بودند، اجرا شد. جلساتی از هر کدام از درس های بیماری های «دستگاه تنفسی، دستگاه گوارشی و کلیه» برای اجرای طرح انتخاب گردید. بررسی رضایت دانشجویان توسط دو فرم نظرسنجی در قالب پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. میزان ماندگاری اطلاعات یک ماه پس از تدریس در یک آزمون تشریحی ۸ سوالی بررسی شد. برای بررسی تحلیلی از آمارهای توصیفی و آزمون های آماری مک نمار و من- ویتنی ونرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج: پنجاه و شش درصد از دانشجویان رضایت کلی از اجرای طرح داشتند. میانه نمره آزمون ارزیابی ماندگاری اطلاعات در کلاس های انجام شده به روش یادگیری فعال و سخنرانی کلاسیک به ترتیب ۵ و ۴۲/۳ بود که اختلاف آماری معنی داری داشتند. نتیجه گیری: روش یادگیری فعال موجب افزایش میزان ماندگاری اطلاعات در ذهن دانشجو پس از جلسه تدریس می شود.