مقایسه خودارزشیابی و ارزشیابی توسط مربی در کارآموزی بارداری و زایمان دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

مقدمه: با اینکه متخصصین در مورد ارزشیابی دانشجو توسط استاد تاکید می نمایند ولی یکی از شیوه های مورد قبول خودارزشیابی است. هدف از این مطالعه مقایسه خودارزشیابی توسط دانشجویان و ارزشیابی توسط استاد در کارآموزی بارداری و زایمان دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بود. روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی ۷۱ نفر از دانشجویان ترم سوم مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد که در فاصله سال های ۸۷-۸۵ واحد کارآموزی بارداری و زایمان را گذرانده بودند و ۷ نفر از مربیان مامایی که در این کارآموزی مسوولیت آموزش دانشجویان را به عهده داشتند، انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات فرم ارزشیابی واحد کارآموزی بارداری و زایمان بود که توسط اعضای گروه مامایی بر اساس سر فصل دروس تدوین شده و برای ارزیابی دانشجویان در پایان هر ترم تحصیلی مورد استفاده قرار می گیرد. فرم ارزشیابی در پایان دوره توسط مربی و خود دانشجویان تکمیل گردید. نتایج با نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون t زوج تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره کل ارزشیابی مربیان و خودارزشیابی دانشجویان بر مبنای نمره ۷۰ به ترتیب ۸/۵±۹۰/۵۵ و ۲/۶±۴۰/۵۷ و بر مبنای نمره ۲۰، ۷۲/۱±۵۰/۱۶ و ۵۵/۱±۱۲/۱۶ بود. تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات مربیان و خودارزیابی دانشجویان وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج ارزشیابی اساتید و دانشجویان مشابه و بیانگر آن است که دانشجویان بطور نسبی می توانند عملکرد خود را مانند اساتید مورد قضاوت قرار دهند. نظرخواهی از دانشجویان برای ارزشیابی خود و بکارگیری آن در ارزشیابی استاد می تواند در اصلاح نمرات ارزشیابی کنونی مفید واقع شود.