وضعیت محیط فیزیکی درمانگاه های آموزشی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان: جزء جدایی ناپذیر فرایند یاددهی- یادگیری در درمانگاه

مقدمه: گرایش آموزش پزشکی به سمت پزشکی سرپایی و درمانگاه هاست و تاثیر محیط فیزیکی بر فرایند یاددهی- یادگیری انکارناپذیرست. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی مطلوبیت شاخص های مربوط به محیط فیزیکی درمانگاه های بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت. روش ها: در یک مطالعه توصیفی، کلیه درمانگاه های آموزشی وابسته به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (۳۳ درمانگاه) به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، چک لیستی محقق ساخته متشکل از مشخصات درمانگاه، ویژگی های کیفی درمانگاه و ویژگی های کمی بود. درمانگاه ها به صورت مستقیم توسط پژوهشگر مورد مشاهده قرار می گرفت. کلیه اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. داده ها در قالب شاخص های توصیفی گزارش شده است. نتایج: در درمانگاه های مورد مطالعه بالاترین درصدهای فراوانی به حیطه میزان روشنایی (۱۰۰ درصد) و تسهیلات (۸/۷۸ درصد) و چینش صندلی ها (۸/۸۴ درصد) اختصاص داشت و پایین ترین درصدهای فراوانی مربوط به وجود دیوارها با عایق صوتی (صفر درصد)، و دسترسی به منابع آموزشی مانند اینترنت و رایانه (۳ درصد) و دسترسی به کتابهای مرجع (۱/۶ درصد) بود. نتیجه گیری: وضعیت محیط فیزیکی درمانگاه های بررسی شده در حیطه دسترسی به منابع آموزشی در وضعیت ضعیف، در حیطه فضاهای داخلی، وضعیت تهویه و وجود تسهیلات در وضعیت متوسط، در حیطه وضعیت روشنایی در وضعیت بسیار خوب می باشد. با توجه به عدم وجود مطالعات کافی در زمینه محیط فیزیکی، به ویژه در حیطه آموزش درمانگاهی، بر ضرورت انجام مطالعات مشابه تاکید می شود.