دستیابی به حداقل های ضروری یادگیری از دیدگاه دانشجویان مامایی دانشکده پرستاری مامایی اصفهان

مقدمه: دانشجویان رشته مامایی لازم است در پایان دوره تحصیل، از حداقل توانمندی برای ارائه خدمات حرفه ای خود برخوردار باشند. هدف از این پژوهش، تعیین میزان دستیابی دانشجویان کارشناسی مامایی به حداقل های ضروری یادگیری مامایی در دانشکده پرستاری مامایی اصفهان است. روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی و به تعبیری نوعی ارزشیابی آموزشی بر مبنای الگوی CIPP (Context, Input, Process, Product) بود. نمونه پژوهش را دانشجویان مامایی دو دوره آموزشی مشتمل بر ۳۶ نفر که آماده امتحان فینال عملی بودند، تشکیل داد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که با تکنیک دلفی و با نظرخواهی از اساتید تهیه گردید. پرسشنامه مجموعا ۱۲ درس و ۶۱ واحد درسی تخصصی را با شاخص دیدن، شنیدن، مطالعه، تجربه و توانایی انجام کار مورد سنجش قرار می داد. داده ها با نرم افزار SPSS به صورت توزیع فراوانی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: در بیش از ۹۰ درصد موارد، کلیه دروس طبق سرفصل مصوب ستاد انقلاب فرهنگی توسط استاد مربوطه در کلاس تدریس شده بود. در آموزش بالینی دانشجویان در موارد ناشایع مانند زایمان بریچ، استفاده از فورسپس، کانسر زنان تجربه کافی نداشتند و در برخی از موارد مانند احیای نوزاد، دانشجویان تجربه ای را کسب ننموده بودند. نتیجه گیری: در برخی موارد تجربه دانشجو در کسب مهارت ضعیف بود. پیشنهاد می شود اساتید از روش های نوین تدریس در جهت فعال سازی دانشجو در کلاس درس استفاده نمایند و برای آموزش موارد ناشایع، از فیلم، مولاژ و سایر وسایل سمعی بصری جدید بهره گیرند.