رویکردی نوین در معرفی حداقل های آموزشی اورژانس های داخلی و جراحی در دوره پزشکی عمومی

مقدمه: مدیران آموزشی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای سازگار نمودن آموزش با نیازهای حرفه ای بر آن شدند تا به طراحی دوره مستقل آموزش پزشکی اورژانس در دوره پزشکی عمومی اقدام نمایند. این مطالعه با هدف تعیین نظرات صاحب نظران در مورد حداقل های آموزشی دوره اورژانس در دوره پزشکی عمومی طراحی گردید. روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال ۱۳۸۲ در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. جمع آوری نظرات گروه های مختلف ذی نفع در سه مرحله انجام گردید. در مرحله نخست، با پرسشنامه ای باز، نظرات ۳۰ نفر از کارورزان، دستیاران و پزشکان عمومی در مورد آموزش های لازم در زمینه اورژانس های داخلی و جراحی و عناوین مرتبط با سرفصل های آن جمع آوری شد. در مرحله دوم، نتایج حاصل از مرحله قبلی به صورت پرسشنامه ای به ۳۰ نفر پزشک عمومی و دستیار و هیات علمی ارائه شد تا نظرات ایشان درباره حذف موارد غیرمرتبط به دست آید. در مرحله سوم، از گروهی صاحب نظر دعوت به عمل آمد تا بر اساس شاخص های آماری به دست آمده و پس از بحث و گفتگو درباره هر عنوان، به انتخاب و یا حذف نهایی عناوین اقدام نمایند. داده ها با شاخص های آماری میانگین و فراوانی نسبی به کمک نرم افزار SPSS تحلیل شد. نتایج: در مرحله نخست، مجموعا ۴۳۱ عنوان استخراج شد که این عناوین نهایتا در ۱۳ گروه طبقه بندی گردید. طی مرحله سوم، از مجموع ۴۳۱ عنوان مورد بررسی، ۱۳۲ عنوان حذف و ۱۴۶ مورد پذیرفته شد و ۱۵۳ مورد به عنوان مواردی مشخص گردید که باید در گروه های تخصصی آموزش داده شوند. پس از انجام حذف ها، بر اساس جمع نمرات دو معیار معرفی شده، نمره کل هر عنوان مشخص و عناوین براساس این نمرات رتبه بندی شدند، اورژانس های شکم و تروماها بالاترین تعداد عناوین را دریافت نمودند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه به عنوان زیر بنای طراحی یک برنامه آموزشی مناسب می تواند مورد استفاده برنامه ریزان آموزشی قرار گیرد. این حداقل های اورژانس های داخلی و جراحی بومی شده می تواند در اتخاذ تصمیمات آموزشی و مدیریتی راهگشا باشد.