نیازسنجی یادگیری در دوره کارشناسی پرستاری: یک مطالعه کیفی

مقدمه: نیازسنجی آموزشی یکی از مهم ترین مقوله هایی است که در بحث برنامه ریزی آموزشی نوین مورد توجه قرار می گیرد. این مطالعه در پی پاسخ گویی به این سوال است که نیازهای واقعی و اصیل یادگیری در فراگیران پرستاری دوره کارشناسی چیست؟ و اساسا ایشان بر اساس تجارب خود، چه محورهایی را به عنوان نیاز یادگیری مطرح می نمایند؟ روش ها: در این تحقیق کیفی به روش فنومنولوژی، از الگوی کلایزی (Colaizzi) برای بررسی تجارب فراگیران در مورد نیازهای یادگیری استفاده گردید. تعداد ۲۵ نفر دانشجوی پسر و۲۰ نفر دانشجوی دختر بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به ۴ گروه کوچک تقسیم شدند. داده ها به روش بحث گروهی متمرکز جمع آوری گردید. همچنین پژوهشگر با ۴ نفر از مربیان پرستاری مصاحبه نمود. محتوای مصاحبه با کسب اجازه از مشارکت کنندگان ضبط شده و در اسرع وقت نسخه برداری گردید و به روش تحلیل تماتیک (Thematic) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: مدل نیازسنجی فراگیر از پنج محور اصلی برنامه درسی، معلم پرستاری، امکانات محیطی و اجتماعی، مدیریت و فراگیر از یافته ها استخراج شد. بر این اساس، مدل نیازسنجی فراگیر محور استخراج گردید که در این مدل علاوه بر پنج محور اصلی، سه متغیر مسوولیت پذیری، شناخت دقیق حرفه پرستاری و کسب آرامش خاطر از جمله متغیرهایی بودند که بر افزایش توانایی فراگیر تاثیرگذار بودند. نتیجه گیری: نیازسنجی معلم در مرکزیت یادگیری قرار دارد. برنامه درسی، مدیریت قدرتمند آموزشی و نیز تجهیز امکانات مورد لزوم در امر آموزش و یادگیری می تواند کفایت برنامه آموزشی کارشناسی پرستاری را تضمین نماید.