ارزیابی برخی شاخص های کارآیی درونی آموزش رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

مقدمه دانشگاه های ایران، فاقد یک نظام ارزشیابی مدون، علمی و نهادینه شده برای ارزشیابی کیفیت و مشروعیت بخشی به اهداف و عملکردهای خود می باشند. پاسخگویی به مواردی از قبیل: نرخ ترک تحصیل، میزان اتلاف، نرخ ماندگاری، متوسط طول تحصیل و نرخ مردودی، با بررسی کارآیی درونی نظام آموزشی امکان پذیر است. این مطالعه در پی تعیین برخی شاخص های کارآیی درونی نظام آموزشی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان است.روش ها در یک مطالعه توصیفی، برای تشخیص کارآیی درونی به محاسبه شاخص های کارکرد تحصیلی، تعداد ۱۰۱ دانشجوی پزشکی ورودی ۱۳۷۲ از زمان ثبت نام تا مرحله دانش آموختگی مورد بررسی قرار گرفتند. با مراجعه به پرونده تحصیلی دانشجویان، داده های لازم جمع آوری گردید. اطلاعات و داده های مربوط به هر دانشجو با استفاده از نرم افزار SPSS داده پردازی و تحلیل شد.نتایج میزان اتلاف دانشجویان مذکر ۴.۴ درصد، دانشجویان مونث ۷/۰ درصد، دانشجویان بدون سهمیه ۲/۲ درصد و دانشجویان با سهمیه ۵/۶ درصد بوده است. با احتساب نیم سال تابستانی، به طور متوسط، دانشجویان مذکر ۶۳/۱۷، دانشجویان مونث ۵۶/۱۷، دانشجویان بدون سهمیه ۳۱/۱۷، دانشجویان با سهمیه ۴۱/۱۸ نیم سال مشغول به تحصیل بوده اند. بیشترین نرخ مردودی در نیم سال اول ۱۳۷۳ و بیشترین نرخ شکست در دروس پایه و تخصصی با ۶/۵ درصد دیده شده است.بحث تفاوت بارز میان دانشجویان سهمیه و دانشجویان بدون سهمیه در کارآیی، بیانگر این است که تنها اعطای سهمیه ای از ظرفیت دانشگاه ها به نهادها کافی نیست، بلکه لازم است در جهت استیفای این حق نیز، گام هایی برداشت. احتمالا با اجرای برنامه هایی مثل: برنامه آشنایی با دانشگاه، برنامه تعیین فعالیت های آموزشی و درسی و برنامه مشاوره و راهنمایی و تقویت پایه تحصیلی، می توان برخی کمک ها را به این گروه دانشجویان ارایه کرد.