وضعیت آموزش مهارت های بالینی عملی کارورزان دانشگاه علوم پزشکی تبریز

مقدمه هدف از انجام این مطالعه در دانشگاه علوم پزشکی تبریز، بررسی نظر کارورزان در مورد میزان توانایی آنان در انجام ۲۰ تکنیک بالینی پایه و تعیین تاثیر فرصت های آموزشی موجود، بر میزان توانایی آنان است.روش ها از ۲۰۰ نفر کارورز مشغول به کار در بخش های مختلف بالینی خواسته شد که پرسشنامه کتبی را تکمیل و میزان مهارت خود را در انجام هریک از ۲۰ تکنیک مورد مطالعه که با استفاده از تحلیل عاملی و انجام چرخش واریماکس به سه گروه تقسیم شده بودند (KMO=۰.۸۷) مشخص نمایند. این تکنیک ها با استناد به برنامه آموزش پزشکی دانشگاه انتخاب شدند. مواجهه دانشجویان با فرصت های آموزشی موجود در بخش های بالینی برای فراگیری تکنیک های مورد مطالعه پرسیده شد.نتایج در مهارت های عمومی (گروه اول) سطح مهارت کارورزان بطور متوسط ۵۱.۴ درصد بود. دانشجویان مهارت خود را در انجام پونکسیون لومبر، لوله گذاری تراشه، آتل گذاری، تعبیه لوله قفسه سینه و خارج نمودن جسم خارجی چشم و گوش، ضعیف ارزیابی نمودند و بیشتر تکنیکها را صرفا از طریق مشاهده فرا گرفته و در اغلب موارد، بدون نظارت مستقیم استادان یا دستیاران بخش انجام داده اند. مانکن های آموزشی به ندرت برای آموزش آنان مورد استفاده قرار گرفته است.بحث مهارت کارورزان در انجام اغلب تکنیک ها ناکافی بوده و اغلب آنان بدون آموزش لازم به انجام آنها اقدام می نمایند. بنابراین، بهره گیری از مرکز آموزش مهارت های بالینی و شیوه های ارزیابی عینی مهارت دانشجویان، به ویژه قبل از ورود به محیط بیمارستان برای رعایت حقوق بیماران و نیاز دانشجویان، توصیه می شود.