مبانی تداوم شخصیت حقوقی انسان پس از مرگ در مذاهب خمسه و حقوق موضوعه

با توجه به موازین فقهی و حقوقی، هر فردی از ابتدای حیات خود شخصیت حقوقی دارد و می تواند طرف حق و تکلیف قرار گیرد و نسبت به اجرای حقوق و ادای تکالیفش اقدام کند. اما اینکه با رخداد مرگ چه تغییری در وضعیت شخصیت حقوقی و اهلیت افراد پیش خواهد آمد، دیدگاه ها در مذاهب اسلامی و حقوق موضوعه مختلف است؛ اگرچه عموما فقهای اسلامی و حقوق دانان، مرگ را پایان اهلیت انسان می دانند، به نظر می رسد با توجه به مناقشات وارده بر این نظریه، همچنین استحکام مبانی دیدگاهی که مرگ را تنها پایان بخش اهلیت استیفا دانسته و اهلیت تمتع را همچنان باقی می داند، ضرورت بررسی دوباره این موضوع که مبنای بسیاری از آرای فقهی و حقوقی است، احساس می شود. این پژوهش به روش تحلیلی توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است و با هدف اثبات تداوم شخصیت و اهلیت انسان پس از مرگ، ضمن نقد دیدگاه های مخالفان، با ارائه ادله در بقای ذمه متوفا ورثه را قائم مقام متوفا در مطالبه بسیاری از حقوقی دانسته که با مبنای مشهور که عدم تداوم اهلیت متوفاست، مطالبه آن ممکن نیست یا از باب حق متوفا مطالبه نمی شود. نیز این نظریه، محدوده مطالبه دیون مالی و غیر مالی متوفا را متحول خواهد کرد.