نقد و بررسی فقهی جواز شرط عدم ازدواج مجدد ضمن عقد نکاح

شرط عدم ازدواج مجدد در ضمن عقد نکاح از موضوعات چالش برانگیز جدید در حقوق اسلامی است؛ چه نظر اکثریت قریب به اتفاق فقهای متقدم بر اساس ادله احکام، بطلان چنین شرطی است اما در مقابل عده ای دیگر از فقها که اکثر آنان را فقهای معاصر تشکیل می دهند، هرچند با استناد به روایات دال بر صحت و اعتبار این شرط و عدم مخالفت آن با شرع و مقتضای عقد آن را صحیح و لازم الوفاء دانسته اند، در رابطه با ضمانت اجرا و آثار حقوقی صحت این شرط دچار اختلاف شده اند. در نگارش حاضر، نگارندگان با نقد و بررسی هر دو دیدگاه، به دیدگاهی نوین و بدیع رسیده اند که عبارت است از بطلان در فرض اطلاق شرط عدم ازدواج مجدد و صحت در فرض تقیید به زمان. اینان معتقدند که در فرض صحت شرط، تخلف از آن اثری وضعی خواهد داشت و حق فسخ را برای زوجه اثبات می کند. در فرض بطلان شرط نیز عقد باطل نیست و صرفا شرط، باطل و بی اثر خواهد بود.