نتایج بارداری در بیماران سندرم تخمدان پلی کیستیک تحت درمان IVF با دو پروتکل Long GnRh آگونیست وFlexible GnRh آنتاگونیست

مقدمه: در بیماران نابارور مبتلا به سندرم پلی کیستیک که عدم پاسخ به درمان های تحریک تخمک گذاری دارند، لقاح آزمایشگاهی (IVF) گزینه مناسبی است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج بارداری در بیماران سندرم تخمدان پلی کیستیک تحت درمان IVF که تحت پروتکل GnRH آگونیست بلندمدت یا آنتاگونیست GnRH قرار می گیرند، انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال ۱۳۹۳ بر روی ۹۶ بیمار نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک کاندید لقاح آزمایشگاهی (IVf ) مراجعه کننده به مرکز میلاد انجام شد. بیماران به طور تصادفی به ۲ گروه آگونیست GnRH بلندمدت و آنتاگونیست GnRH قرار گرفتند و به هر دو گروه قرص ضد بارداری خوراکی به عنوان پیش درمان و FSH نوترکیب جهت تحریک تخمدان تجویز شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۰) و آزمون های آماری کی دو، دقیق فیشر، و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: دو گروه آگونیست GnRH و آنتاگونیست GnRH از نظر نتایج بارداری نظیر حاملگی شیمیایی (۵۴۴/۰=p)، حاملگی بالینی (۶/۰=p)، سقط (۱=p) و چندقلویی (۶۶۸/۰=p) تفاوت آماری معناداری نداشتند. شیوع سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در گروه آنتاگونیست نسبت به آگونیست کمتر بود که از نظر آماری معنادار بود (۰۰۰۱/۰=p). دوز گنادوتروپین (۳۴۴/۰=p) و تعداد روزهای تحریک با گنادوتروپین (۲۳۶/۰=p) بین دو گروه از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: آنتاگونیست GnRh می تواند در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک که کاندید IVF هستند، مورد استفاده قرار گیرد و استفاده از رژیم آنتاگونیست GnRh در مقایسه با آگونیست GnRH بر روی نتایج بارداری تفاوتی ندارد و فقط عارضه درمان ناباروری را کاهش می دهد.