بررسی مقایسه ای بی حسی اسپاینال با بیهوشی عمومی در اعمال لاپاراسکوپی تشخیصی زنان

مقدمه: روش ارجح در بیهوشی بیماران کاندید جراحی های لاپاراسکوپی تشخیصی زنان، بیهوشی عمومی عنوان شده است، ولی در مواردی که برای بیهوشی عمومی منعی وجود دارد، از بی حسی نخاعی استفاده می شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه بی حسی نخاعی با بیهوشی عمومی در اعمال لاپاراسکوپی تشخیصی زنان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی و آینده نگر در سال ۹۲-۱۳۹۱ بر روی ۳۰ بیمار کاندید لاپاراسکوپی تشخیصی انتخابی زنان انجام شد. بیماران در دو گروه ۱۵ نفره بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها چک لیست و مشاهده بود. میزان SPO۲، MAP، RP،HR ، ETCO۲ قبل و حین عمل جراحی و تهوع، درد شانه، استفراغ در ریکاوری، ۲، ۸ و ۲۴ ساعت بعد از عمل ثبت شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۵) و آزمون های تی تست و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در مقایسه دو گروه، تغییرات SpO۲ و HR در زمان های مورد مطالعه بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (به ترتیب ۱۴۱/۰=p، ۵۳۱/۰=p) و تنها EtCO۲ بعد از پر کردن هوا (۰۱۵/۰=p)، EtCO۲ و RR طی پر کردن هوا (به ترتیب ۰۰۴/۰=p، ۰۱۳/۰=p) بین دو گروه تفاوت آماری داشتند. میزان بروز درد شانه در ساعت های ۲، ۸ و ۲۴ بعد از عمل بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری داشت (به ترتیب ۰۰۹/۰=p، ۰۳۵/۰=p، ۰۱۱/۰=p). به طوری که در گروه بی حسی نخاعی بیشتر بود. میزان تهوع در گروه اسپاینال در ریکاوری بیشتر بود (۰۲۴/۰=p). نتیجه گیری: استفاده از بی حسی نخاعی برای اعمال جراحی لاپاراسکوپیک تشخیصی در زنان روش بی خطر و قابل استفاده است و مانند هر روش بیهوشی دیگر مزایا و معایب خود را دارد.