بررسی تاثیر آموزش از طریق پیام کوتاه بر کنترل قندخون زنان باردار پره دیابتیک
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 47
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-20-5_010
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: امروزه درباره اثربخشی روشهای مختلف آموزشی بر کنترل قندخون بیماران مبتلا به دیابت اختلاف نظر وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش از طریق پیام کوتاه بر کنترل قندخون زنان باردار پره دیابتیک انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۵ بر روی ۱۰۰ زن باردار پره دیابتیک مراجعه کننده به مراکز بهداشتی منتخب شهر اهواز انجام شد. نمونهها به دو گروه مساوی کنترل و آزمون تقسیم شدند. گروه کنترل تحت آموزش حضوری و گروه آزمون علاوه بر آموزش حضوری، آموزش از طریق پیامک دریافت کردند. در هر دو گروه قندخون ناشتا قبل (بین هفته ۱۴-۱۲ بارداری) و بعد از آموزش (بین هفته ۲۶-۲۴ بارداری) و تست تحمل گلوگز خوراکی بعد از آموزش بررسی شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۰) و آزمونهای تی مستقل، کای دو و تی زوجی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین قندخون ناشتا و تست تحمل گلوگز خوراکی ۱ ساعته و دو ساعته در دو گروه اختلاف آماری معناداری نداشت (۰۵/۰p>)، اما میزان قندخون در گروه آموزش از طریق سرویس پیام کوتاه کمتر از گروه آموزش حضوری بود. بر اساس آزمون تی زوجی، در هر دو گروه بین قندخون ناشتا قبل و بعد از مداخله اختلاف آماری معناداری وجود داشت (۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: هر دو روش آموزش از طریق سرویس پیام کوتاه و آموزش چهره به چهره اثری مشابه دارند و میتوانند باعث کاهش قندخون زنان باردار پره دیابتیک شوند، اگرچه در گروه آموزش از طریق سرویس پیام کوتاه این تاثیر بیشتر بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
انیس امانی
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت باروری، دانشکده پرستاری- مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
زهرا عباسپور
استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت باروری، دانشکده پرستاری - مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
پوراندخت افشاری
مربی گروه مامایی، مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت باروری، دانشکده پرستاری- مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
سیما جعفری راد
استادیار گروه تغذیه، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :