مروری سیستماتیک بر انواع روش های درمانی جهت کاهش درد و بهبود زخم اپی زیاتومی در ایران
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 95
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-19-9_003
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: اپی زیاتومی شایع ترین مداخله جراحی در اواخر مرحله دوم زایمان است و درد پرینه شایع ترین عارضه اپی زیاتومی می باشد. از آنجا که این درد کیفیت زندگی و روابط مادر و نوزاد را تحت تاثیر قرار می دهد، مطالعات متفاوتی در جهت درمان سریع تر و بهتر زخم اپی زیاتومی و تسکین درد صورت گرفته است. لذا مطالعه حاضر با هدف مروری سیستماتیک بر مطالعات انجام شده در جهت کاهش درد و بهبود زخم اپی زیاتومی در ایران انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری سیستماتیک اطلاعات مورد نظر از پایگاه های اطلاعاتی مرکز ثبت کارآزمایی های بالینی، Iranmedex، Magiran، Irandoc، Medlib، Google Scholar، SID،Proquest ، Scopus،Pubmed و Science Direc با کلیدواژه هایی شامل اپی زیاتومی، درد، پرینه، بهبود زخم تا دسامبر ۲۰۱۵ جستجو شدند و بر اساس معیار جداد، مطالعاتی که نمره ۳ و یا بیشتر گرفتند، وارد مطالعه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها به صورت کیفی انجام شد. یافته ها: در نهایت ۳۶ کارآزمایی بالینی که دارای معیار ورود به مطالعه بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی ها نشان داد که جهت کاهش شدت درد و بهبود زخم اپی زیاتومی از روش های متعددی مانند گیاهان دارویی (اسطوخودوس، زردچوبه و ....)، داروهای شیمیایی (فنی توئین و لیدوکائین....) و روش های غیردارویی (سرما درمانی و...) استفاده شده است. در بین کل مداخلات، اسطوخودوس، زیتون، زردچوبه، صبرزرد و سرمادرمانی منجر به بیشترین کاهش شدت درد و بهبود سریع تر زخم اپی زیاتومی شده بودند. نتیجه گیری: اسطوخودوس، زیتون، زردچوبه، صبرزرد و سرمادرمانی موثرترین درمان زخم اپی زیاتومی هستند. قضاوت در مورد اثربخشی قطعی این مداخلات نیاز به تحقیقات وسیع تر با حجم نمونه بالاتر را می طلبد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حدیث شاه رحمانی
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
نورالسادات کریمان
استادیار گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
شراره جان نثاری
کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
سحر قلندری
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
نیره اسعدی
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :