بررسی علل تخریب آب سنگ‌های مرجانی و حفاظت از آن در توسعه پایدار

آب سنگ‌های مرجانی اغلب جنگل‌های بارانی درگاه نامیده می‌شوند اگر چه ممکن است اطلاق واژه آب سنگ‌های مرجانی خشکی به جنگل‌های بارانی مناسب‌تر باشد. مانند جنگل‌های بارانی اهمیت آب سنگ‌های مرجانی نه‌فقط بر تنوع خود مرجان هافبک در میلیون‌ها گونه‌ای که از ابتدا منحصراً با آن‌ها در ارتباط هر دو نهفته است. متأسفانه تمدن جدید بشری به آب سنگ‌های مرجانی همکاری ضعیف و محدودی دارند چرا که بیشتر فعالیت‌های انسانی به عنوان مثال ماهیگیری ، جنگل سودایی، غنی سازی مواد مغذی، احتراق سوخت‌های فسیلی و استفاده از مواد شیمیایی به وسیله بر هم کنش‌های اصلاحی ناسازگار با رقبا، صیادان ، عوامل بیماری‌زا و نیست ها موجب تخریب مستقیم و یا آسیب‌دیدگی غیرمستقیم آن‌ها می‌شود . ایران از جمله کشورهای ثروتمند به لحاظ دارا بودن انواع گونه‌های آب سنگ‌های مرجانی به عنوان باارزش‌ترین زیستگاه‌های حساس محیط زیست دریای خلیج فارس است ، ادامه روند آلوده کردن خلیج‌فارس، نابودی سطح گسترده‌تری از این منابع غنی را به دنبال می‌آورد و مستلزم توجه و مراقبت ویژه‌ای هستند بنابراین اگر چه ممکن تلاش‌های هماهنگ برای حفظ زیستگاه‌های آب سنگ‌های مرجانی روند رو به رشد آن‌ها را کاهش دهد خوش‌بینی درباره سلامت صخره‌های مرجانی در کوتاه مدت را با توجه به افزایش جمعیت بشری و رشد اقتصادی دشوار می‌سازد. توسعه‌ای که بتواند نیازهای نسل حاضر را تأمین کند بدون این که توانایی نسل‌های آینده را برای تأمین نیازهای شان محدود کند توسعه پایدار قلمداد می‌شود به طوری که مدیریت مطالبات جامعه بدون رسیدن من به یک صورتی و پنج 23 در بهره‌برداری از منابع تأکیدی محدود به حد تجدید پذیر نیست و جبران طبیعی آن‌ها می‌باشد و درغیراین‌صورت موازنه منفی در بحث از سرمایه‌های طبیعی به کاهش تدریجی آن‌ها می‌انجامد و توسعه را ناپایدار می‌کند. توسعه پایدار برای جی است که طی آن مرتبه کشور نیازهای خود را بر تأمین می‌کند و زندگی خود را ارتقا می‌بخشد بدون این که منابعی که به نسل‌های آینده تعلق دارد را مصرف کنند. بر این اساس سعی شده با شناسایی عوامل مختلف طبیعی و انسانی مؤثر علل تخریب و جنگ‌های دریایی راهکارهایی در جهت حفظ آن ارائه گردد .