بررسی آگاهی و باورهای زنان باردار از روزه ماه مبارک رمضان در شهرستان آمل ۱۳۹۰

مقدمه: روزه داری در ماه رمضان برای هر فرد مسلمان واجب است. اگرچه زنان باردار از این واجب معاف هستند، ولی برخی زنان در دوره بارداری به دلایل مذهبی، اجتماعی و فرهنگی روزه می گیرند. هر چند روزه داری در طی بارداری دارای عوارض مادری و جنینی ثابت شده ای نمی باشد، ولی در یک مطالعه در افرادی که در دوره جنینی در معرض روزه داری بودند، بیماری عروق کرونر و دیابت نوع ۲ در سنین بزرگسالی شیوع بیشتری داشت. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان روزه داری در طی بارداری و همچنین بررسی باورهای زنان باردار در مورد روزه در ماه رمضان انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی و گذشته نگر در سال ۱۳۹۰ بر روی ۲۱۵ نفر از زنان بارداری که در طی ماه رمضان به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان آمل مراجعه کردند، انجام شد. روش گردآوری داده ها پرسشنامه بود که از اول شهریور تا پایان آبان ماه ۱۳۹۰ در اختیار واحدهای پژوهش قرار گرفت و پس از تکمیل جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های آماری کای- دو و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: ۶۸ نفر (۸/۳۱%) از زنان در ماه رمضان روزه گرفته بودند. مدت متوسط روزه داری زنان ۸۸/۹ روز بود. ارتباط معنی داری بین پاریتی (۰۱۷/۰=p) و سن بارداری (۰۲۹/۰=p) و روزه داری وجود داشت. ۷۱ نفر (۳۴%) از واحدهای پژوهش روزه را برای مادر و ۱۴۳ نفر (۷/۶۶%) روزه را برای جنین مضر می دانستند. شایع ترین عارضه مشاهده شده در مادران، ضعف و خستگی بود. نحوه مراقبت دوران بارداری در زنان روزه دار باردار تغییر نکرده بود. اندازه دور سر و وزن نوزاد در حد نرمال بود. نتیجه گیری میزان آگاهی مادران در مورد قانون روزه داری در بارداری و روش روزه داری کافی نیست و لازم است که ارتقا یابد. ماماها و سایرکارکنان سیستم های بهداشتی لازم است با آگاهی در مورد عقاید مذهبی افراد برنامه های مشاوره در مورد تصمیم به روزه داری و برنامه مراقبتی مناسب در طی بارداری را جهت زنان روزه دار طرح ریزی نمایند.