پیامدهای مادری ناشی از دریافت سولفات منیزیم و نیفدیپین درمهارزایمان زودرس

مقدمه: امروزه درصد بالایی از زنان باردار دچار زایمان زودرس می شوند که این مساله باعث به وجود آمدن مشکلات متعدد برای مادر و نوزاد نارس او می شود. زنانی که دچار پره ترم لیبر می شوند جهت جلوگیری از انقباضات رحمی معمولا توسط ترکیبات دارویی خاصی تحت درمان قرار می گیرند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر سولفات منیزیم و نیفدیپین بر مهار زایمان زودرس و عوارض مادری ناشی از تجویز سولفات منیزیم و نیفدیپین انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی مداخله ای در سال۱۳۹۱ بر روی ۸۰ زن باردار مراجعه کننده به مراکز آموزشی- درمانی الزهراء و طالقانی تبریز انجام شد. به یک گروه سولفات منیزیم و همزمان قرص پلاسبو به جای نیفدیپین داده شد. در گروه دیگر قرص نیفدیپین و همزمان سرم رینگر به عنوان پلاسبو انفوزیون شد. ابزار گردآوری داده ها، چک لیست و فرم پارتوگراف بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(نسخه ۱۵) و آزمون های آماری تی مستقل، کای دو و کولموگروف-اسمیرنوف انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: انقباضات رحمی و روند زایمان در ۳۵ نفر(۵/۸۷%) از گروه نیفدیپین و ۱۹ نفر (۵/۴۷%) از گروه سولفات منیزیم مهار شد (۰۰۱/۰>p). افزایش ضربان قلب مادر در ۲۷ نفر (۵/۶۷%) از گروه نیفدیپین و دیسپنه در ۲۶ نفر (۶۵%) از گروه سولفات منیزیم وجود داشت. در گروه نیفدیپین بعد از زایمان، عارضه ای مشاهده نشد ولی در گروه سولفات منیزیم، ۳ مورد آتونی و ۲ مورد دکولمان مشاهده شد (۰۹/۰=p). دو گروه از نظر نوع زایمان تفاوت معنی داری نداشتند (۷/۰=p).