بررسی مقایسه ای سطح سرمی HSP۷۰ و CA۱۲۵ در بیماران مبتلا به سرطان اپی تلیال تخمدان و بیماران با توده خوش خیم تخمدانی

مقدمه: سرطان تخمدان از شایع ترین بدخیمی های ژنیکولوژیک همراه با افزایش زیاد مرگ و میر بیماران می باشد که این میزان مرگ و میر، ناشی از تاخیر در تشخیص می باشد. استفاده از تومور مارکرهای خاص که در مراحل اولیه قدرت تشخیص دارند، اقدامی بسیار موثر در بهبود نتایج درمانی می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سطح سرمی HSP۷۰ و CA۱۲۵ در بیماران مبتلا به تومورهای اپی تلیال تخمدان انجام شد. روش کار: این مطالعه تحلیلی در سال ۹۱-۱۳۹۰ بر روی ۳۷ بیمار مبتلا به سرطان اپی تلیال تخمدان و ۳۵ بیمار مبتلا به توده لگنی خوش خیم انجام شد. قبل از عمل جراحی، نمونه خون از تمام بیماران گرفته شد. بیماران با سرطان تخمدان تحت عمل جراحی سایتوریداکتیو و مرحله بندی سرطان و بیماران با توده های خوش خیم تحت جراحی سیستکتومی یا اووفورکتومی قرار گرفتند. سطح سرمی HSP۷۰ به روش ELISA و سطح سرمی CA۱۲۵ به روش رادیوایمونواسی اندازه گیری شد. سرانجام سطح HSP۷۰ و  CA۱۲۵ قبل از عمل بین دو گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های فیشر، کای دو، تی دانشجویی، من ویتنی وANOVA  انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سن بیماران دارای توده بدخیم به طور معنی داری بیشتر از بیماران دارای توده خوش خیم بود    (۰۰۱/۰>p). در ۵/۶۲% افراد هر دو گروه، شایع ترین علامت بالینی درد بود. در بیماران مبتلا به توده بدخیم، میانگین سطح CA۱۲۵، ۵۵/۴۷۰±۹۵/۶۷۲ و میانگین سطح HSP۷۰،۴۶۱/۰±۸۵۹/۰ بود. متوسط سطح CA۱۲۵ و HSP۷۰ در گروه با تومور بدخیم اپی تلیال تخمدان به طور معنی داری بالاتر از گروه خوش خیم بود (به ترتیب ۰۲۵/۰=p و۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری: می توان از HSP۷۰ در کنار  CA۱۲۵جهت تشخیص زودرس توده های بدخیم تخمدانی استفاده کرد.