مقایسه بی حسی اسپاینال با پتیدین و اپی دورال با بوپی واکائین در زایمان بی درد: یک کارآزمایی بالینی

مقدمه: درد زایمان واژینال یکی از شدیدترین درد هایی است که زنان در طول حیات خود تجربه می کنند و می تواند اثرات بدی روی مادر و جنین داشته باشد و شناخت بهتر عوارض و کاهش شدت درد در روش های مختلف بیهوشی ناحیه ای که در زایمان واژینال قابل استفاده است، ضروری به نظر می رسد. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی بی حسی اسپاینال و اپی دورال از نظر عوارض، نتایج و قدرت دردزادیی در زایمان واژینال انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۲ بر روی۵۰ بیمار بستری در بیمارستان امیر شهر سمنان انجام شد. برای تمام بیماران یک راه وریدی مجزا گرفته شد و حدود ۱۰۰۰-۵۰۰ سی سی سرم رینگر انفوزیون شد. بیماران در دو گروه بیهوشی اسپاینال و اپیدورال قرار گرفتند. وقتی دیلاتاسیون دهانه رحم به ۴ سانتی متری رسید، در گروه اول ۱۰ میلی گرم متوکلوپرامید و ۸ میلی گرم دگزامتازون، به صورت داخل وریدی تزریق شد و سپس مقدار ۲۵ میلی گرم پتیدین + ۵/۱ سی سی دکستروز ۱۰% که مجموعا حجم ۲ سی سی دارد، در فضای ساب آراکنوئید تزریق شد و در گروه دوم، دوز بولوس بوپی واکائین ۱۲۵/۰ درصد به میزان ۱۵ در فضای اپیدورال سی سی و سوفنتانیل ۱۰ میکروگرم (۲ سی سی) در ۳ دوز منقسم به فاصله های ۵ دقیقه در فضای اپیدورال تزریق شد. شدت درد، علائم حیاتی، عوارض، قدرت عضلانی، آپگار نوزاد و رضایت مندی بیماران ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف، تی، من ویتنی، کای اسکوئر و فیشر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در تمام دقایق ثبت شده، شدت درد در گروه دریافت کننده پتیدین کمتر بود. رضایت مندی زنان باردار در گروه بی حسی اسپاینال با پتیدین بیشتر بود (۰۰۰۱/۰پتیدین دچار تهوع، استفراغ، خارش و اختلالات همودینامیک نشدند. نتیجه گیری: استفاده از پتیدین داخل نخاعی، بی دردی بسیار خوبی در حین زایمان طبیعی ایجاد می کند و قدرت حرکت بیمار را خیلی کم تحت تاثیر قرار می دهد. این روش، عوارض نسبتا کمی دارد که قابل پیش بینی است و عوارض تاخیری و دپرسیون تنفسی ندارد.