مقدمه: میزان بروز
سرطان دهانه رحم در ایران نسبت به سایر کشورهای جهان کمتر است، با این حال میزان خطر مرگ و میر مبتلایان به این بیماری در این منطقه بیشتر است، به همین دلیل به نظر می رسد که یک برنامه منظم
غربالگری سرطان دهانه رحم مورد نیاز است. مطالعه حاضر با هدف ارائه یک رویکرد سازمان یافته برای پیشگیری و کنترل
سرطان دهانه رحم و ارائه پیشنهاداتی کاربردی برای یک برنامه
غربالگری که استفاده از آن در سایر جوامع مسلمان نیز امکان پذیر باشد، انجام شد. روش کار: برای استخراج و تدوین
راهنمای بالینی غربالگری سرطان رحم، از مرور ساختار یافته مطالعات انجام شده مربوط به
سرطان دهانه رحم در ایران و بررسی دستورالعمل های کشورهای خارجی استفاده شد. حدود ۱۹۰ مقاله کامل در مورد
سرطان دهانه رحم در ایران از سال ۲۰۱۳-۱۹۷۱ استخراج شد که ۱۳ مقاله مرتبط با داده های مورد نیاز گروه تدوین برنامه
غربالگری بود.همچنین راهنمای سازمان بهداشت جهانی، آژانس بین المللی تحقیقات سرطان، گزارش گلوباکون (GLOBACON)، نتایج برنامه ثبت سرطان منتشر شده توسط وزارت بهداشت و دستورالعمل های مربوط به برنامه
غربالگری ۸ کشور پیشرفته جهان مورد بررسی قرار گرفت. مستندات و مقالات با کیفیت بالا منطبق با اهداف تدوین گایدلاین انتخاب و روش تدوین
راهنمای بالینی با استفاده از چرخه توسعه رهنمودهای عملی استاندارد انجام شد. واژه های کلیدی برای جستجوی در متون داخلی و خارجی بر اساس اهداف مطالعه انتخاب شد. پس از تهیه پیش نویس، پرسشنامه ای شامل سوالاتی که باید در راهنمای مورد نظر بدان پاسخ داده می شد طراحی شد و پس از اخذ نظرات خبرگان و متخصصین نسخه نهایی جهت طرح در شورای سیاستگذاری وزارت بهداشت تهیه گردید و پیشنهادات نهایی در اختیار وزارت متبوع قرار گرفت. یافته ها: برنامه پیشنهادی ما برای
غربالگری زنان کم خطر ایرانی به روش بررسی سیتولوژیک (پاپ اسمیر) است که از سن ۳۰ سالگی شروع شده و هر ۵ سال تکرار می شود. سن پایان دادن به
غربالگری ۶۹ سال است. نیازی به انجام
غربالگری برای زنان باردار و زنانی که تحت عمل هیسترکتومی قرار گرفته اند وجود ندارد. نتیجه گیری: به دلیل آنکه
سرطان دهانه رحم از معدود سرطان هایی است که قابل پیشگیری و تشخیص زودرس می باشد و نمی توان ابتلا سالانه ۵۰۰-۴۰۰ نفر با این سرطان و مرگ بیش از ۲۴۰ نفر در سال را نادیده گرفت، بنابراین اجرای برنامه سازمان یافته
غربالگری برای زنان کم خطر ایرانی بعنوان یک ضرورت مطرح است. این برنامه می تواند برای سایر کشورهای مسلمان نیز قابل استفاده باشد.